Verbale bedreiging met misdrijf.’ Dagelijkse kost in kranten en op tv. Het zijn vaak terugkerende zaken in de rechtbank met ook opvallend vaak dezelfde verdachten. Bedreiging in familiesfeer, je moet er van houden. Teun (52 jaar) is een boom van een vent. Nonchalant wandelt hij naar zijn plaats in de zittingszaal om zijn zegje te doen. Zuchtend ploft hij neer in de stoel. Zijn zus zit op de tribune. Zij deed aangifte van bedreiging en van vernieling. Haar broer is een alcoholist. Met hem moeten omgaan is beangstigend. Bedreigend.
In april van dit jaar is Teun zoals zo vaak niet voor rede vatbaar. Er is iets voorgevallen tussen Teun en zijn moeder waarop hij besluit maar eens verhaal te gaan halen bij haar thuis. Moeder kent hem en zijn buien en gooit de deur dicht. Daarop wordt Teun driftig en begint zijn gebruikelijke scheldkanonnade (“Hoer!, Ik schiet je dood!”) en vernielt de voordeur. Wanneer zijn moeder daarop de deur niet opent slaat hij met zijn vuist tegen het raam. Scheldend en bloedend loopt hij richting het huis van zijn zus, iets verderop.
Zij verbindt zijn hand en geeft hem iets te eten en te drinken. Daarna stuurt ze hem weg omdat ze wel aanvoelt dat zijn bom opnieuw zou kunnen gaan barsten. Hij is onvoorspelbaar en sterk. De drank is opnieuw in het spel, het moet afgelopen zijn. Teun stribbelt wat tegen. Eenmaal buiten breekt de hel los. Hij trekt een sierboom uit de tuin van zus en bedreigt haar. “Ik schiet je dood en ma erbij!”
Wanneer de politie arriveert, is Teun nog lang niet klaar met zijn woede. Hij schreeuwt: “Ik kan nu niets maar zodra ik vrij ben stuur ik wat Serviërs op jullie af! Ik hoop maar dat jullie goed met wapens om kunnen gaan want ik heb wat mensen in Rotterdam voor jullie! Ik schiet mijn moeder en mijn zus dood zodra ik vrij kom.” De uren durende scheldpartijen en bedreigingen zijn voor agenten zelfs vanuit zijn cel hoorbaar.
Zodra Teuns zus haar slachtofferverklaring voorleest, snuift hij van ingehouden woede. Ze wil dolgraag dat hij in behandeling gaat want dit is een gebed zonder end. De angst overheerst, ook voor haar moeder. Dit gaat al jaren zo. Hij moet van de straat. Hij is gevaarlijk als hij heeft gedronken. Ze wil rust voor hem. Het is even stil in de zittingszaal. Dan begint Teun hard te klappen. Hij applaudisseert voor de mooie woorden van zijn zus en gromt daarbij: “Tjonge jonge.” De rechter grijpt in om de zitting te vervolgen.
Teun kreeg jaren geleden een herseninfarct. Dat zou zijn gedrag kunnen beïnvloeden. Hij ondernam ooit een –volgens de rechter- zeer ernstige zelfmoordpoging. Hij heeft een gebrekkige ontwikkeling van de geestvermogens, antisociaal gedrag en borderline trekken.
De vernielingen bestaan volgens de officier van justitie uit de voordeur van moeder, het raam en de sierboom van zus. De bedreigingen liegen er volgens haar niet om. Ze eist een gevangenisstraf van 221 dagen waarvan 150 voorwaardelijk en opname in een instelling. Zo eentje waar ze heel veel weten over misdragingen van mensen als Teun.
Karin Smalbil is rechtbankverslaggever in de rechtbank van Groningen en tevens columnist voor De Telegraaf Media Groep, Groningen Dichtbij. Op haar site: www.karinsmalbil.com kunt u haar artikelarchief lezen.
