Och heden. Ze verleren het blijkbaar nooit in de UK. Romantische synthpop maken. En daar mogen we blij mee zijn. Al zijn ze nog wat schuw, de heren van Pale lijken heel wat in hun mars te hebben als we hun eerste single Fearing Faces horen. Echt mooi.
Behalve dat ie zwaar hipsterlechtisch is, is er niets maar dan ook niets aan te merken op deze magische track van Jimi Nxir. Wow. Hij samplet geen muziek, maalr lyrics. Laat je hypnotiseren, in slaap wiegen en wegvoeren door deze nieuwe ster aan het R’n’B front.
Oioioioi. Ik zat in één keer helemaal rechtop met de bek open toen ik die beat op 1:30 hoorde droppen. Stilzitten lukte daar niet meer. Tien keer wow. Wat een heerlijkheid. Slepend, oldskool en geweldige break. Een instant classic dit nummer en lekker negen minuten, (baslijn pas op 3:36!!!) lang uit je plaat gaan.
Zie je nou wel dat absolute crisis creatief maakt! Deze Griek grijp terug in de platenbakken van weleer en mixt het tot een soort slowmo psychedelische disco met dito clip. Lang leve Griekenland!
Ha. De muziek van deze Duitser klinkt net als zijn achternaam. Bretschneider is één van de helden van het label Raster Noton. Befaamd om zijn koude computermuziek. Maar Bretscheide laat de machines hier ongeneerd swingen. In ononderbroken staccato tempo, dat wel. Klinkt als zo’n robot uit een autofabriek die in zijn vrije tijd hiphopper is.
Oei. Kippenvel. Er hang een soort Doom & Gloom over deze Britten heen. Een donkere schaduw, een aankomende tragedie, en alsof ze dat zelf weten en tegen de klippen en het naderende onheil opspelen. Alsof het zomaar allemaal afgelopen kan zijn. Tune.
Ghetto-tech, Footwork, Twerk, Bass Music. Verfijn is het allemaal niet. Dit is gemaakt om hard op te gaan. Zelfs op koptelefoon komt dit nog redelijk over vanwege de gemakende maar verslavende piepjes. Probeer het ook eens met de bas vol op en ga dan met je net gekamde haar voor een speaker hangen. Echt probeer het.
Ja, het kan met niet schelen hoor, als je geen nieuwe R’n’B meer kan zien of horen, maar het is werkelijk fenomenaal wat er nu in die stroming gebeurt. Dankzij de producers van The Weeknd en de crossover van James Blake, het voetwerk van Jamie Woon en de dood van Michael Jackson is er weer zoveel beweging. Geweldig die minimale en daardoor extra moedige benadering van een op sterven na dood en deur gewezen genre. Tune.
Het beste radiostation van de UK is Rinse.FM. Begonnen als piraat in London maar nu wereldwijd de brenger van al het goede nieuws uit de Britse underground Dance-scene. De afgelopen weken is deze tune niet uit de airwaves te slaan. Het is vooral de pianobreak die deze track te gek maakt, zeker in de tweede helft van het nummer. Classic British Dance.
Een meiske met een stem als een klok en soul in haar vibrato. Een net geen bariton. Een band die kan klinken als een orkest. Dit is indie-soul van de hoogste plank. Soul stirring ook.
Meer Soul. Ook uit London. Wat zit er in het water deze zomer? Rihanna kijk maar uit. Dit is een diva in wording. U las hier het eerst over haar. Denk daar maar nog eens over na als je over een jaartje of vijf naast kaartjes grijpt voor Max Marshall. Zo fijn, hier hebben we nog een leven lang plezier van!
Onderkoelde, Britse indie-electro. Alsof Four Tet een pilletje heeft gehad om het rustig aan te gaan doen. Uit Brighton. Ook hele aardige remixer deze Luvian.
Laten we er groots en meeslepend uitgaan met deze enigszins weirde plaat. Een pianoballad, heftig geschud in een stalen emmer, met een zanger die net zoveel zingt als dat hij zijn longen laat leeg lopen. Veel te zwaar aangezette gitaren die het gebrek aan verstaanbare tekst moeten maskeren. Maar het gekke is, het werkt!
