Weinig jongeren op de camping. Bij de toiletten sprak ik met Djoeke (13) en Tjarda (15), die nog keurig met papa en mama meegaan naar de ecocamping, terwijl ze zich toch stiekem vervelen bij de tent. Als ik ze vraag wat ze zoal doen, blijkt de meeste tijd op te gaan aan lezen. Natuurlijk, ze zijn wel op ‘gewone’ campings geweest, maar daar troffen ze toch vaak ‘ordinaire’ mensen aan.
Met deze belezen meisjes komt het wel goed over een paar jaar dunkt me. Maar dat kunnen we helaas niet zeggen van volkstammen jeugdwerklozen binnen de hele Eurozône. 21,3 procent van de jongeren onder 25 jaar is werkloos, een absoluut record. Italië (31 procent) en Frankrijk (23,8 procent) spannen de kroon, terwijl Nederland met 8,6 procent nog redelijk weg komt. Maar in Amsterdam bijvoorbeeld zit 16 procent van de leeftijdscategorie 15-26 jaar gewoon thuis.
Donna (29) uit Parijs en ik (60) uit Loenen aan de Vecht zijn WWOOF-ers. Willing Workers On Organic Farms. Een wereldwijde organisatie voor het verrichten van vrijwilligerswerk tegen kost en inwoning op ecologische farms of in ons geval een Franse camping.
Door de crisis kom je op internet af en toe jongeren tegen die het WWOOFEREN als middel gebruiken om een zinnige invulling te geven aan hun werkloosheid. De projecten buiten Europa zijn het meest populair, met Australië als koploper.
Tijdens het spitten en zaaien spreken Donna en ik over het spook van de crisis. Al zit er een generatie tussen ons, er is ook een belangrijk raakvlak. Vier jaar geleden al schreef ik een artikel over mijn tijdelijke, persoonlijk crisis in nrc.next, dat gretig werd overgenomen door Mediacourant. (Het artikel leverde me overigens een nieuwe baan op en de crisis waaide over.)
Maar de redactie van Next nodigde niet alleen mij uit om over de stagnatie binnen de tv-wereld te schrijven, ook de generatie van Donna kwam aan bod. Studie afgerond en dan zit je thuis. Hoe ga je daarmee om?
Volgens Donna is het imago van een ecocamping vaak suf, weinig te beleven, dus geen uitdaging. Om die reden kiest de werkloze jeugd nog veel te weinig voor dergelijke projecten. Zelf heeft ze gelukkig wel een baan, ze adviseert bedrijven op het terrein van duurzaamheid. Maar ondanks die zekerheid blijft ze investeren in haar toekomst en werkt ze dus op Lotussy.
Groene vingers hoef je hier niet te hebben, die komen vanzelf. Belangrijker is om een plek voor jezelf te creëeren binnen de groep. Leren opereren in teamverband, alsof je voor een ‘gewone’ werkgever werkt, weliswaar zonder beloning. Met die skills verhoog je wellicht je kansen op je eigen verstoorde arbeidsmarkt.
