Het Binnenhof is geregeld het toneel van een affaire, maar meestal duurt die niet lang. Na een paar weken of hooguit maanden is ze afgelopen (doorgaans met een sisser) en dan is het tijd voor de volgende. En zo hoort het ook. Steeds blijven doorzeuren over hetzelfde hangt iedereen snel de keel uit.
Een doorsnee affaire begint met de onthulling in de media dat er ergens in politiek Den Haag sprake is van Iets Heel Ergs. De oppositie reageert geschokt en eist opheldering. De verantwoordelijke minister (en in ernstige gevallen ook de premier) zegt dat er niet zoveel aan de hand lijkt, maar dat niettemin “de onderste steen boven dient te komen”. Soms gaat het zaakje daarna uit als een nachtkaars, maar het komt ook voor dat er een onderzoekscommissie aan het werk moet. Die bestudeert de dossiers, spreekt met betrokkenen en schrijft een ‘eindrapport’. Conclusie: er is weliswaar sprake van Iets Ergs, maar niet van Iets Heel Ergs. Tot slot volgt een Kamerdebat. De minister geeft toe dat hetgeen er gebeurd is “niet de schoonheidsprijs verdient” en steekt de hand een klein eindje in eigen boezem. Waarna de oppositie nog wat sputtert en de Kamer over gaat tot de orde van de dag.
Zo gaat het dus meestal. Maar nu hebben we de bonnetjesaffaire, alias de Teevendeal. En daarmee is iets geks aan de hand. Die blijft namelijk maar duren en het lijkt wel of ze nooit meer overgaat.
Het begon allemaal in het voorjaar van 2014. Opa Opstelten, destijds minister van Veiligheid en Justitie, kreeg veel vragen over een deal die zijn staatssecretaris Fred Teeven lang geleden als officier van justitie had gesloten met een drugscrimineel. De details laat ik maar weg, maar het ging om het bedrag dat ermee gemoeid was. Opstelten kletste op de van hem bekende manier breedvoerig uit zijn nek, niemand snapte wat hij bedoelde en de storm ging liggen. Maar verdomd, een jaar later ontstond er opnieuw gedonder, toen de tv-rubriek Nieuwsuur onthulde dat Opstelten de Kamer verkeerd had ingelicht. Premier Rutte deed nog vreselijk zijn best zijn bejaarde partijgenoot te redden, maar het hielp allemaal niet meer. Opa Opstelten moest vertrekken en criminelenkiller Teeven ging met hem mee.
Opa werd opgevolgd door Ard van der Steur. Die was ooit Nederlands kampioen debatteren geweest, dus dat zat wel snor. Dachten we. Maar het zat niet snor. Ook Ard werd door de Kamer betrapt op uit zijn nek kletsen en hoefde nog net niet af te treden. In zijn nog-net-niet-val nam de ex-debatteerkampioen bijna het hele kabinet mee.
Einde bonnetjesaffaire, zou je na deze narrow escape toch echt denken. Maar nee hoor. Het was helemaal niet het einde. Want uitgerekend op de dag waarop het CBS bekend maakte dat steeds meer Nederlanders een depressie krijgen, onthulde dat vervelende Nieuwsuur dat het allemaal Nog Veel Erger is dan iedereen had gedacht. De bonnetjesaffaire, oftewel de Teevendeal, blijkt een doofpot zoals er zelden een doofpot is geweest. Woedende oppositie. Bleke Van der Steur. Onderste steen boven!
Hoe moet dit in godsherennaam verdergaan? Ziet u de toekomstige geschiedenisboekjes al voor zich? “Opa Opstelten (VVD). Minister van Veiligheid en Justitie. Trad af vanwege de bonnetjesaffaire. Opvolger: Ard van der Steur (VVD). Trad af vanwege de bonnetjesaffaire. Mark Rutte (VVD). Premier. Trad af vanwege de bonnetjesaffaire…” Zoiets kán toch helemaal niet? Wat moet het nageslacht van ons denken? Dat we een operettestaatje waren?
Heeft het CBS mij eigenlijk wel meegeteld bij al die mensen die hartstikke depressief worden?
