Is wat er in Syrië gebeurt erg? Ja, het is erg. Erg genoeg voor sommigen om het Westen actief op het oorlogspad naar Syrië te willen sturen. Zeker nu die gasvormige rode lijn overduidelijk is overschreden. Niet? Op naar Syrië dus. Hoeveel van de 4150–6000+ tanks of 2600–5900+ stukken artillerie het nog doen bij- en voor het Assad-regime is gissen, maar als ‘we’ daar gaan vechten voor de vrede moeten we er wel rekening mee houden. Wat betekent dat we zelf dergelijk zwaar materieel nodig hebben als we de lieve mensen van de Free Syrian Army (FSA) helpen om (ook) daar een echte vrije democratie te stichten. We gaan toch de FSA helpen en niet Assad? Sorry, stomme vraag. Gekkie.
(*sarcasme alert*) Ik mag aannemen dat zij die voorstander zijn van actief ingrijpen hierbij een fors en glorieus aandeel voor het Nederlandse leger -vol eigen zonen en dochters- in gedachten hebben? Een leger waar dat voor Operatie Bevrijdende Zomersprong broodnodige zware materieel vrijwel is wegbezuinigd ondanks de luide protesten hiertegen van de mensen die nu op het oorlogspad willen. Want in Syrië is de rode tripwire overschreden.
Ondertussen kunnen ze in Congo al jaren ‘aan het gas’. Dat wil zeggen, het Westen juicht iedereen die er wat doet bemoedigend toe, maar daar blijft het zo’n beetje bij. En het is er best ellendig. Een greep hieruit. Het Kivu conflict ettert al sinds 2004 voort. Waar uiteraard de fijne M23 rebellen bij betrokken zijn. Ooit van de Mai-Mai gehoord? Of de Patriotes-Résistants de Dongo* ? Dat laatste betreft wel een beetje ‘n weird shit bij-oorlogje, maar was toch goed voor zo’n 115.000 vluchtelingen. In Congo gingen een tijd lang circa 45.000 mensen per maand dood (de helft kinderen) als gevolg van de strijd. Wat Syrië borrelnootjes maakt. Daar duurde het twee jaar om de ‘ton’ te halen. Ik durf het haast niet te zeggen, maar zou het dan toch ‘a black thing’ zijn?
Toegegeven, we zijn reeds decennia gewend aan dode en uitgemergelde (of juist ‘vol’, met olijke bolle buikjes) zwarte kindertjes. Om een of andere reden lijken zwartjes ook meestal in stilte te lijden, terwijl ze in Syrië bij alles staan te krijsen. Okay, de decibels krijgen er vooral als “allah-aqbar” klank wanneer ze weer ‘martelaren’ betreuren of bejubelen, maar toch.
De conflicten in Congo leverden echter in 2008 al circa 5,4 miljoen ‘martelaren’ op sinds de stront er in 1998 (weer) tot bloei kwam (Guardian op basis van International Rescue Committee cijfers/schattingen). Hoewel? In maart 2013 hield men het bij de BBC dan weer op ‘slechts’ drie miljoen doden.
Nog wel altijd ± 2,9 miljoen meer lijken dan in Syrië, maar met behulp van Stalin is het gebrek aan medeleven mogelijk te begrijpen. Hij zei ooit iets van: ‘Eén dode is een tragedie, een miljoen doden is een statistiekje.’ Zeker als het om zwarte doden gaat. Misschien zijn er daarom geen liefdadige rode lijnen voor Congo. Ze waren er ook al niet voor Rwanda. Of Darfur. Rode draden zonder rode lijnen.
En verder wat Maarten van Rossem en Jonathan van het Reve in de Volkskrant zeggen over het leed dat Syrië heet.
*Van wiki: “The group is said to be led by an animist priest called Udjani, who claims to have a magical sword that can poison people and pass its powers to the curved machetes wielded by many of his followers” Fijn dat het ook zonder de islam een dolgekke boel kan zijn.
