Dinsdag meldde CNN op haar website dat de 18-jarige Amerikaan Johnathan Croom, die sinds een tijdje vermist werd en op maandag dood gevonden werd in landelijk Oregon, geobsedeerd was met de Amerikaanse film Into The Wild uit 2007. ‘Hij keek de film vaak. Misschien zei hij: “Ik wil het doen.” Dat is onze theorie, want hij bleef maar over de film praten,’ citeerde CNN de vader van Croom. In Nederland besteedde de website van de Volkskrant aandacht aan het incident. Volgens de Volkskrant moeten de reddingsdiensten in Alaska regelmatig uitrukken omdat Croom lang niet de enige is die Into The Wild als inspiratiebron gebruikt.
Zowel CNN als De Volkskrant concluderen dat de film vandaag de dag een cultstatus heeft. Een blik op de IMDB-site van Into The Wild bevestigt die conclusie: daar staan meerdere topics met titels als ‘I relate to this film’ en ‘Chris had a great life’. Veel mensen waarderen de manier waarop hoofdpersoon Chris de naar zijn mening materialistische en burgerlijke maatschappij inruilt voor de natuur. Want de natuur, zo veronderstelt deze interpretatie, is beter dan de maatschappij.
Deze populaire interpretatie van Into The Wild is echter eenzijdig. Net als Croom in het echt overleeft hoofdpersoon Chris het avontuur immers niet: de film eindigt met een vergiftigde Chris die hulpeloos in de sneeuw ligt. Bovendien laat de film zien dat de daden van Chris, ondanks zijn nobele bedoelingen, zijn directe familie veel pijn doen.
Een dubbelzijdige interpretatie van de film snijdt dan ook meer hout: afhankelijk zijn van geld, werk en verzekeringen is irritant, maar tegelijkertijd is het niet wenselijk om jezelf helemaal buiten de maatschappij te plaatsen. De maatschappij beschermt je immers van giftige bessen en de vriesdood. Bovendien kan een mens nu eenmaal niet goed tegen eenzaamheid.
Het bestaan van een Into The Wild-cultus wijst er echter op dat veel mensen na het zien van de film de voorkeur geven aan een eenzijdige interpretatie. Zo ook Croom, als we zijn vader mogen geloven. Het thema van de wilde, maar mooie en authentieke natuur weegt voor die mensen het zwaarst.
Overigens is het imago van de natuur als authentiek is allerminst eigentijds. Zeventiende- en achttiende-eeuwse verlichtingsdenkers conceptualiseerden de ‘nobele wilde’ ook al als tegenhanger van de door de moderniteit verdrongen mens.
