Tijdens deze zenuwachtige deadline-day draait alles om status. Er wordt 100 miljoen betaald voor de status van Gareth Bale, die droomt van de status van het witte shirt van de Galacticos in plaats van het witte shirt van de Spurs. Ronaldo baalt van het feit dat hij niet langer het lijdend voorwerp is van de duurste transfer ooit, nota bene zijn nieuwe teamgenoot neemt die status over.
Van spelers die tijdens deadline-day de aandacht opeisen wordt verwacht dat ze die status waarmaken op het veld. Soms lukt dat, maar net zo vaak gaat het helemaal mis.
Neymar van Barcelona dacht dat de sterrenstatus die hij uit Brazilië meenam ook geldig zou zijn in Europa, maar kwam bedrogen uit. Waar hij in Brazilië wegkwam met frivole acties, gaf Atletico-verdediger Gamez een duidelijk signaal af: nadat de Braziliaanse balkunstenaar na een schaar Jesus Gamez poortte, ging hij wel erg gemakkelijk naar de grond en toen knulletje Neymar het waagde op te staan stond de robuuste rechtsback al klaar om hem scheldend en tierend op een kopstoot te trakteren. Iedereen die dit bij Neymars teamgenoot Messi zou doen, zou gelijk kunnen gaan douchen; geen scheidsrechter die accepteert dat iemand dit bij de misschien wel beste voetballer aller tijden flikt. Echte grootheden worden beschermd. Neymar heeft die status nog niet, en Jesus Gamez zag niet eens geel.
Ronaldinho liet in 2005 zien wat je kan met de status van grootste speler op aarde. In de tweede wedstrijd van de dubbele ontmoeting tegen Chelsea, in de knock-out fase van de Champions League, had Barcelona een doelpunt nodig. Chelsea verdedigde zoals alleen een team van Mourinho kan verdedigen, er was geen doorkomen aan.
Met enig fortuin belandde de bal na een lange bal voor de voeten van Ronaldinho, op de cirkel van het 16-meter gebied. Vier verdedigers hadden de kans om in te grijpen, maar de verdedigers wisten ook: ingrijpen bij Ronaldinho is vernederd worden. Voor je houden, niets doen, niet happen. De verdedigers hadden bij elke speler ingegrepen, maar bij Ronaldinho bleven ze op gepaste afstand. De beste speler ter wereld maakte gebruik van zijn status door de geboden ruimte optimaal te benutten. Hij maakte een aantal bewegingen die nog het meest weg hadden van een samba-dans en punterde de bal vervolgens achter de kansloze Cech. Nooit maakte iemand zijn status zo overtuigend waar als in die adembenemende anderhalve seconden.
Uiteindelijk ging Chelsea toch door naar de volgende ronde, The Mighty Blues hadden vanaf dat moment de status reuzendodende anti-voetballers. Een status die Mourinho meenam naar Internazionale, waar ze gek zijn op resultaatgericht voetbal. Toen Mourinho met de Italianen Barcelona versloeg met ultradefensief voetbal werd hem verweten dat hij een bus had geparkeerd voor zijn doelgebied. Hij antwoordde: We parked the plane, not the bus. In één oneliner verklaarde Mourinho zijn status: defensieve elite. In Madrid waren ze na een tijdje wel klaar met die mentaliteit, maar op Stamford Bridge werd hij uiteraard weer met open armen ontvangen.
Wat gaat Gareth Bale, de man die voetbalt als een Joint Strike Fighter, doen met zijn nieuw verworven status van 100 miljoen? Zal hij ooit een doelpunt maken waar je die berg met geld in terugziet? Ik hoop het wel.
