Bundeskanzler Angela Merkel kon Peer Steinbrück zondag niet meer ontlopen. De confrontatie met de leider van de Sociaal Democraten stond op het programma en maar liefst vier zenders zonden het debat live uit. Eindelijk zou er een spectaculair vuurwerk komen. Nou, nee…. Het debat tussen Merkel en Steinbruck bleek niet een uiteenwisseling van ideeën. Eerder zagen we een boze man die zich opwond tegenover een vriendelijke dame.
Het debat was werkelijk weinig verheffend. Eén zender zond geen journalist maar de in Duitsland gevierde late night host Stefan Raab, natuurlijk stelde hij geen moeilijke vragen aan de kandidaten. Gelukkig stuurden de andere zenders wel echte journalisten.
Het debat zelf bestond vooral uit verwijten van Steinbrück richting Merkel. De pensioenen zijn te laag, de lonen zijn op dumpingniveau en ook de uitkeringen zijn onder Merkel niet verhoogd. Wat Steinbrück gemakshalve vergat dat het de regering van Gerhard Schröder (SPD – Die Grünen) was die de pensioenen en de uitkeringen heeft verlaagd. Ook deed Schröder niets tegen de dumpinglonen waarvoor de Duitsers moeten werken. Het verhaal was dus niet echt geloofwaardig. Merkel hield vast aan haar gebruikelijke verhaal. De Duitse economie groeit en ze noemde Duitsland een baken van stabiliteit. Letterlijk zei ze dit: “Wat nu belangrijk is, is dat we ons principe volgen – en dat principe is […] solidariteit en verantwoordelijkheid, en als we dat niet doorzetten zullen we merken dat die landen er geen banen bij krijgen.”
Steinbrück bracht daar tegen in dat de bezuinigingen in Zuid-Europa, die door Merkel geëist worden, niet het gewenste resultaat hebben opgebracht. Natuurlijk ging Merkel daar niet op in. Aan het einde van het debat vonden de kijkers van ARD en ZDF, Steinbrück net iets overtuigender. De internetgeneratie daarentegen had meer moeite om een winnaar aan te wijzen. Echte onliners bleven uit en was Stefan Raab er niet geweest dan was de kijker waarschijnlijk in een diepe slaap gevallen. De kijker werd op een lawine van statistieken en rapporten onthaald en dat op zondag waar de grote zenders de kijker doorgaans films en krimi’s voorschotelen.
De verkiezingen van 2013 gaan te boek als de saaiste verkiezingen sinds 1949. Vroeger waren de campagnes feller. In 1949 gingen de verkiezingen over de richting die Duitsland uit ging. In 1969 gingen de verkiezingen over het feit of men nu het CDU wilde of de SPD wenste als regering. Uiteindelijk ging de SPD samen met de liberale FDP een regeringcoalitie aan. In 1972 gingen de verkiezingen over het afzetten van Willy Brandt als kanselier. Veel Duitsers vonden dat hij in de jaren 1970-72 te veel concessies aan de landen in het Oostblok deed. Het zou veel Duitsers nog verbazen toen bleek dat zowel Kohl als Strauss het beleid van Brandt overnamen. In 1983 gingen de verkiezingen over het politieke lot van de FDP die in de ogen van veel Duitsers de regering Schmidt verraadde. In 1994, 1998, 2002 en 2005 waren de verkiezingen steeds een nek-aan-nek race tussen het CDU en de SPD. Dat ging steeds gepaard met felle debatten en felle campagnes.
De campagne van 2009, die ook niet echt spannend was, bewees het. Een verkiezing die geen felle campagne had trekt geen stemmers. Gemiddeld slechts 70 procent van de Duitsers ging stemmen, in Saksen-Anhalt kwam met moeite de helft naar de stembus. We mogen dus gelukkig zijn dat er nog een verkiezing is op 15 september. Dan gaan de inwoners van Beieren naar de stembus. Hoewel de CSU waarschijnlijk wel weer rond de 50 procent uitkomt, geeft zo’n verkiezing in ieder geval nog een mogelijkheid om een debat op TV te houden. Misschien dat de week naar de 22ste september nog voor vuurwerk zorgt. Al vrees ik het ergste…
Dan was het in 1980 leuker: Helmut Kohl gegen Helmut Schmidt
