De zomer, die nu echt bijna achter ons ligt, was mooi. Na een moeizame start, steeg het kwik en wilde het niet meer echt zakken. Voor Zwolle was de zomer extra fraai. De oneindig stralende zon doet wonderen met de nieuwe wolk, op museum de Fundatie. Boekhandel Waanders opende de mooiste (althans, dat is de overwegende mening hier in de stad) boekhandel van Nederland. De rijen boeken en een koffiehoek, bevinden zich nu in een voormalig kerkgebouw.
Groot en overweldigend zijn beiden deze zomer goed voor vele duizenden bezoekers. Zwolle staat weer in de belangstelling, de recensies zijn meest lovend. Kleine smet op de vreugde is de bewegwijzering, die nog niet aangepast is aan de nieuwe situatie. Zonder kaart of navigatie vind je de weg niet meer in Zwolle. De ambtenaren die er wat aan zouden kunnen doen waren op vakantie. Helaas kan de woordvoerder niet zo goed overweg met de schroevendraaier en de plakletter. Even wachten dus nog. Ze zijn er vast inmiddels mee bezig. Als ik de weg eenmaal kan vinden, volgt een verslag op ThePostOnline
Bescheiden kan het echter ook nog steeds in Zwolle. Een bescheiden tentoonstelling, gedurende een bescheiden periode van een bescheiden kunstenaar. Het werk van Dave Berends was twee weken lang te zien in Galerie Langhuis. In een middeleeuws pand, met een enge trap en een sterk aflopende zoldervloer, hingen en lagen zijn kunstwerken. Dave overleed ruim een jaar geleden. De tentoonstelling was thematisch opgezet, want van het netjes dateren van zijn werken hield Dave niet. Zij stijl was heel herkenbaar, veel verschil tussen tekeningen van zijn begintijd en die van recenter datum is er niet. De thema’s verschillen wel. Vrouwelijk naakt, portretten, abstracte werken, fotocollages. In zijn leven wisselde hij de thema’s af, nu hingen ze bij elkaar, alsof ze Dave achteraf wilden laten zien hoe ze elkaar versterken.
Dave was lang actief in de daklozenscene van Zwolle. De Zwolse straatkrant werd door hem gerund, met de iets te veel voor de hand liggende titel “De Goot”. Ook in zijn werk voor de straatkrant was Dave liever met andere dingen bezig dan de administratie. Kort nadat ik hem leerde kennen, ging hij overstag. Na jarenlange frustraties bij de collega’s van financiën, besloot Dave niet langer subsidie bij de gemeente aan te vragen. Hij probeerde daarna dapper op een andere manier door te gaan. Maar inmiddels is een daklozenstraatkrant big business en verschenen er kapers op de kust. Sander de Kramer, inmiddels een BN-er aan het worden, runde destijds de Rotterdamse straatkrant en wilde deze graag exporteren naar Zwolle. “Lokaal nieuws doet er niet zoveel toe, wettelijk gezien valt mij geen strobreed in de weg te leggen en zelfs op de afscheidsreceptie van Peter van Heemst (na zijn vertrek uit de Tweede Kamer) sprak men schande over de chaos in Zwolle”. De Goot ging in dit geweld al snel ten onder. Maar Dave hoefde in elk geval geen bonnetjes meer te bewaren en tijdig naar de gemeente te sturen.
Dochter Rana Berends, zelf ook kunstenaar geworden, leidde de bezoekers elke dag trouw langs het werk van haar vader. Het zonlicht speelde met de kunstwerken. Het liet een streep licht achter, net boven de rode pet van een bebaarde man. Het reflecteerde in de dikke laklaag van een abstract werk. Het kleurde het paars extra paars en het oranje meer oranje in een abstract werk waar beide kleuren om elkaar heen slingeren, samen zo een doolhof op doek creërend. In de stilte van het weinige bezoek voelde je bijna de laatste adem van Dave de scheve vloer opkruipen. Als om de speurtocht van de bezoeker naar zijn leven te begeleiden. Zelf kijkt hij vanaf het hoogste punt van de tentoonstelling tevreden naar beneden. Dank je Dave, júist in deze grote tijden voor Zwolle.
Zwollenaar sinds 2004, met Amsterdams en Rotterdams bloed. Binnenkort zzp-er, bezig met de Wmo 2015. Daarnaast parttime gemeenteraadslid in de Zwolle voor GroenLinks.
