Dit jaar gingen tweeling en ik op vakantie naar Bergen aan Zee. Diep in de kast vond ik deze jurk, van lang geleden. Het is zo’n jurk die niet zonder onderjurk kan. Sommige mensen vinden hem mooi, anderen raar. Zelf vind ik het beiden.
Zoon en dochter vinden de jurk o.k.
‘Niet jaren-80’, oordelen ze. De familiekenner weet, dat dit een groot compliment is.
De Jaren ’80 is voor de tweeling een containerbegrip voor alles wat fout en hopeloos ouderwets is. Het is ook een wazige tijd voor ze, met die stickers van ‘Beter een raket in de tuin dan een Rus in de keuken’ – en ‘voordat de bom valt’- liedjes van Doemaar.
Ze kijken meewarig naar onze prehistorische manier van leven destijds, zonder internet en slechts met een bakkelieten telefoon. We moeten een afschuwelijke jeugd hebben gehad. In hun optiek is het een wonder dat we ons toch nog hebben weten te onwikkelen tot redelijk moderne mensen, met een paar likes op een foto op facebook (van onze andere bejaarde jaren ’80 vrienden). Aandoenlijk, zoals wij nog een beetje mee proberen te ploeteren met de tijd, vinden ze. Als zij een foto plaatsen op facebook, krijgen ze binnen vijf minuten 86 likes en 20 reacties, ik doe een maand over 8 likes en drie opmerkingen, en dan rond ik naar boven af.
We droegen jasjes met mega schoudervulling, ultrakorte rokjes en leren veters als armband a la Madonna. Ik zat op een Reformatorische school (een soort van Amish’ school) waar je geen hoofddoek hoefde te dragen maar wel verplicht een rok. Dat was prijsschieten. Je knipte een spijkerrok zo kort af dat zelfs een pornoster zich zou schamen en ging daarmee naar school:
‘Jullie willen een rok? Jullie krijgen een rok.’
Zo’n rok kon nooit de bedoeling van de bijbel zijn, vond het schoolbestuur.
Het schoolbestuur – voornamelijk bestaande uit sigarenrokende kerkenraadsleden – ging in beraad. Ze bepaalden een minimale lengte. Maar zodra er een wet is, begint de discussie over de interpretatie van die wet en de rekbaarheid van de grens. Wat was de conrector veel kostbare onderwijstijd kwijt met kledingvoorschriften en het naleven daarvan.
Of je moest bij de conrector komen omdat je teveel make-up op had.
‘Je wil toch niet door het leven gaan als Izébel van Tyrus?’
‘Beter dan de dochter van Jefta, die werd geofferd.’ vond ik kauwgomkauwend.
‘Eruit, met je goddeloze praat! En doe die lipstick af!’
‘Trekt u dan eens een spijkerbroek aan, in plaats van een saai receptiepak!’ riep ik wegvluchtend.
Dat waren mijn jaren ’80 – ’90. Elke mogelijkheid tot muiterij aangrijpend. Op de Reformatorische school werd je onbedoeld opgekweekt tot rebel. Idiote regels dienen tot het bot getest te worden op hun plausibiliteit. En het doel heiligt de middelen, vonden we.
‘Nee, deze jurk is inderdaad niet jaren ’80’, antwoord ik de kinderen terwijl we over het strand lopen. De zon gaat bijna onder.
‘Best jammer dat dit soort jurken in jaren ’80 niet in waren,’ mijmer ik. Een lange jurk die transparant is, dat zou weer heerlijk rellen geblazen zijn, vroega op school.
Fotografie: Kilian
Info
Jurk: Superstar (prijs weet ik niet meer)
Gele onderjurk: Superstar, € 20,-
Marieke van Willigen is onderzoeksjournalist met een passie voor jurken. Meer jurken op Jurken van Maria. Meer Marieke op haar blog en haar website.
