“Aan de buitenkant van de menigte staat Ronald (42) van de internationale socialisten. Hij is boos op burgemeester Eberhard van der Laan van Amsterdam. Schandalig vindt hij het dat Pegida in de hoofdstad mag demonstreren. Om dat te voorkomen zijn er groepjes tegendemonstranten die de aanlooproutes naar het Waterlooplein blokkeren, zegt hij. ‘Ze zijn niet met genoeg om iedereen tegen te houden, maar ze zullen wel gaan jagen.’
Voor Pegida geldt vrijheid van meningsuiting niet, vindt Ronald. ‘Racisme is een misdaad, en misdaden moet je voorkomen.’ De politie Amsterdam heeft volgens hem geen goede reputatie als het om racismebestrijding gaat. ‘En dus moeten de Amsterdammers het zelf opknappen.'”
Volkskrant-verslaggever Willem Feenstra was ook bij de Slag om de Blauwbrug alwaar hij de respectvolle en verschillige retoriek van vrijheidsminnend fatsoen en solidariteit uit de mond van een Internationale Socialist (IS) kon optekenen.
Doet u overigens geen moeite het hele artikel te lezen: wat een gebalanceerd en objectief verslag lijkt te zijn, verzandt uiteindelijk in het bekende subjectieve moralisme wat elke egocentrische Volkskrant-journalist zo kenmerkt. Bij de opmerking van Pegida-voorman Edwin Wagensveld dat hij ‘er genoeg van heeft te moeten wijken voor tegenstanders’ plaatst de journalist, volkomen uit het niets, ineens de volstrekt subjectieve observatie dat de Pegida-voorman ‘de slachtofferrol omarmt’.
Alsof de journalist aan zijn GoedVolk-publiek wil laten weten dat hij ondanks zijn objectieve verslag heus nog wel deugt en heus nog wel aan de ‘juiste’ kant staat. Een mislukte poging tot subtiele hint. De onzekerheid van de aan policor-veiligheid verslaafde burgermans.
Volkskrant-moralisme, moet u weten, is een beklemmend soort van narcisme. Een niet af te schudden obsessie, verminking van de persoonlijkheid, die steeds maar weer als bloed kruipt, tussen de regels van objectief bedoelde verslagen door. Steeds. Maar. Weer.
