Thierry Baudet kijkt te weinig televisie. Nederland lijdt niet aan oikofobie, maar vertoont ziekteverschijnselen die eerder duiden op het tegenovergestelde: we zijn volkomen verweekt door onze voorliefde aan Hollandse waarden. Als ‘Boer Zoekt Vrouw ‘ 3,1 miljoen kijkers scoort en ‘Ik Hou van Holland ‘ 1,7 miljoen kun je niet blijven beweren dat we angst voor het eigene hebben, dan zijn we verliefd op ons eigen Delfts blauwe leventje.
Nederlanders houden ziekelijk veel van Nederlanders.
Geëmigreerde succesboeren in het buitenland schakelen Yvon Jaspers in om een Hollands meisje naar hun productie-paradijzen te lokken, terwijl je toch zou denken dat er in Frankrijk, Canada en Denemarken ook leuke vrouwen wonen. De serie, die zich afspeelt in jaloersmakend exotische oorden, biedt een prachtig inzicht in de volksaard van deze mondiale topagrariërs van Nederlandse afkomst.
Ze lijken erfgenamen van Peter Stuyvesant met hun internationale succesboerderijen, maar in hun amoureuze voorkeuren blinken ze uit in dorpse bekrompenheid. Jos is een 24-jarige herenboer uit de Dordogne die met zijn biceps, vloeiende Franse tongval en prima uiterlijk elke Francaise kan scoren, maar hij wil een Hollands dame die hem ‘begrijpt.’
Op de ontbijttafel in zijn chateau geurt geen Camembert, maar blinkt een kaasschaaf naast een homp Goudse kaas. Jos en zijn broer moeten de boerderij runnen na het overlijden van hun vader, en de remigratie van moeders naar de lage landen.
Toen ik mij gisteren een pesterige opmerking permitteerde over dit aandoenlijke chauvinisme werd ik op twitter, dat volkstribunaal van de verongelijkte medemens, ervan beschuldigd me te buiten te gaan aan een vuige vorm van randstadkosmopolisme.
Op de vraag bij omroep WNL of de animo om naar Tanzania te emigreren niet veel kleiner is dan om te verhuizen naar Drenthe, ontglipte me de opmerking dat deze provincie het ‘Siberië van Nederland’ was waar je niet uit vrije wil naar toe vertrekt.
Boem! Pats, woede, op internet. Boze Bartje-fans lieten zich horen. Kijk, dit waren de ‘waardeloze, denigrerende’ woorden van een ‘zielige hork‘ die ‘een linkse hoek’ verdiende.
Het bewijs is definitief, dr. Baudet: we hebben een open mind tot aan de stadsgrens.
Helaas.
