Met stijgende verbazing las ik deze modderssmijterij van mijn D66-collega Tobias Dander over de door mij aangevraagde Rondvraag in de Haagse raadscommissie over schaliegas. Op de eerste plaats had ik dit debat graag met D66 in de raad aangegaan, maar in de raadzaal hield collega Dander zich muisstil. Dan maar even kort langs deze weg.
Inmiddels hebben 66 gemeenten aangegeven op geen enkele manier mee te willen werken aan de winning van schaliegas. Ik heb me er sterk voor gemaakt dat ook Den Haag aan dat rijtje wordt toegevoegd. Ook onder Den Haag zit immers schaliegas in de grond. Gebleken is dat de opstelling van deze 66 gemeenten wordt gezien als het brandpunt van het maatschappelijk verzet dat onder heel veel mensen leeft, ook onder veel mensen in onze stad. Gemeenteraden die zich niet uitspreken horen bij de stilzwijgende meerderheid die het allemaal laat gebeuren. En juist die zwijgende meerderheid (gevoed door de gevestigde belangen) vormt het grootste obstakel in de transitie naar een duurzame energievoorziening.
Tobias geeft in zijn column voldoende argumenten waarom schaliegas niet past in een duurzame samenleving. Toch spreekt de Haagse D66 zich niet uit en houdt daarmee de optie om te boren naar schaliegas welbewust open. En dat is nu precies het grote verschil tussen D66 en GroenLinks in het duurzaamheidsdebat: D66 verschuilt zich achter de zwijgende meerderheid, GroenLinks durft stelling te nemen als het gaat om de waarden die er echt toe doen. En om dan vervolgens via een column het beschuldigende vinger uit te steken en GroenLinks op één lijn te zetten met de PVV, dat noem ik hypocriet. En dat is jammer, want we hebben elkaar keihard nodig om te komen tot een duurzaam Den Haag.
Arjen Kapteijns is gemeenteraadslid voor GroenLinks in Den Haag
