Televisie vergroot uit. Dus enge mensen worden nog enger. Gisteravond keek ik met afgrijzen en wantrouwen naar amateurfotograaf Hendrik Kerstens, te gast bij Pauw & Witteman, die zijn dochter Paula al twintig jaar fotografeert.
Het begon met kiekjes, legt hij uit, zoals elke vader dat doet. Dus we zien Paula nog onschuldig in bad,´nog een decente foto´ merkt Witteman terecht op.
Maar niet alleen Paula wordt groter, ook papa wordt blijkbaar steeds fanatieker in het construeren van zijn ‘familiealbum’, zoals hij zijn eigen missie definieert.
Op het grote scherm in de studio een foto van Paula, zwaar opgemaakt en met beginnende borstjes. De sfeer in de studio en aan tafel wordt allengs ongemakkelijker. Want waar gaat het hier om? Pornografie over de rug van je kind, of kunst? En heeft Kerstens de make-up zelf aangebracht of speelt het meisje al op achtjarige leeftijd met mascara, eyeliner en lippenstift? Nee, het komt uit Paula zelf, legt de fotograaf uit en zijn dochter doet er naast hem angstig het zwijgen toe.
In het fotoboek van Kerstens zit een foto van Paula op dertienjarige leeftijd, ‘met ontbloot bovenlijf’ legt ze zelf uit. Inderdaad, dat klopt, dat zien wij ook.
En ze staat verkrampt in haar ondergoed, dat zie ik ook, met beginnende tienerborsten, op een leeftijd waar je als pubermeisje worstelt met je ontluikende lichaam, is mijn ervaring als vader van twee dochters. Voor Kerstens blijkbaar geen reden om zijn camera een tijdje op te bergen, terwijl meisjes op die leeftijd niet meer onbevangen met bloot omgaan als vóór de beginnende pubertijd. Vaak het begin van een periode van schaamte. Kerstens rept er niet over.
Iedereen mag de foto zien, maar liever niet op het grote studioscherm, legt Paula uit. ‘Het gaat om een meisje dat zich bewust wordt van haar lichaam, ik hoop dat andere meisjes van die leeftijd ook kracht kunnen putten uit de foto.’
Natuurlijk zijn er mensen die aanstoot hebben genomen aan de prent, legt Kerstens uit. Maar volgens de fotograaf kun je zo’n opname ook vergelijken met een meisje met een hoofddoek, want is dat niet even gevoelig?
De hamvraag die ik thuis had, hebben Pauw en Witteman in de studio ook. In hoeverre kan een meisje van dertien beslissen dat een dergelijke foto door haar vader wordt gepubliceerd. Dus niet, zeg ik weer als vader van twee dochters.
Pauw en Witteman balanceerden op respect voor en wantrouwen jegens Kerstens gisteravond. Wellicht hielden de anchors zich in omdat de fotograaf geflankeerd werd door zijn dochter, die haar vader tijdens het gesprek ogenschijnlijk door dik en dun steunde, maar tegelijkertijd de indruk maakte, dat de hele fotoshoot aan haar voorbij was gegaan. Televisie vergroot uit en de camera legt de vinger soms subtiel op de open wond.
De foto’s van Kerstens zijn opgevallen, vooral de foto van Paula met haarnetje zorgde voor zijn doorbraak. Onlangs sierde één van zijn portretten de cover van New York Times Magazine, dus beroemd en binnenkort naar New York, is de vraag.
Nee, Kerstens blijft liever thuis, want het volgen van zijn dochter is zijn levenswerk, daar kan geen beroemdheid overzee tegen op.
