Wie vaker mijn blogs leest, weet dat ik van een beetje strijd houdt. Dit keer niet de strijd tussen de seksen, maar de strijd die is ontstaan tussen bier- en wijnliefhebbers. Er zijn wat rake klappen gevallen en de discussie tussen de profs op de Linkedin groep “Misset Horeca” is nog steeds springlevend. Ik citeer een paar uitspraken:
“Het enige wat ik persoonlijk bij biersommelier Fiona jammer vind, is dat ze talloze bedrijfjes heeft en daardoor in haar advies naar de horeca geen persoonlijke touch heeft”
“De bier-spijs liefhebbers zijn nog een beetje de Calimero’s natuurlijk. Vandaar dat zij (incl. Fiona) een beetje aandikken, maar krijgen hier wel goede publiciteit”
“Met de arrogantie die mensen met een wijnachtergrond verspreiden heb ik mijn portie al gehad. Heel simpel en recht voor zijn raap: voor mij zijn er twee soorten wijn, rood en wit, en als je die mixt dan heb je rose. Het komt voor mij allemaal neer op bedorven druivensap, waar extra sulfiet aan wordt toegevoegd om verder bederf te voorkomen. Ik houd me wel bij bier, daar komt geen sulfiet aan te pas.”,
“En mensen uit de bierhoek weten soms weinig over wijn, hoezo wijn kent geen bittertonen? Lees de opmerkingen van onze wijn-spijskenner”
Links en rechts worden rake klappen uitgedeeld, maar de vraag is: hoe is t allemaal zover gekomen?
Het begon allemaal bij een artikel in de Misset horeca waarin bierkenner of zoals ze zichzelf noemt biersommelier, Fiona de Lange, vertelt dat ze vindt dat bier beter bij eten past dan wijn.
Bier is er volgens haar in veel meer smaken dan wijn en bij wijn ontbreken bittertonen. Heeft ze gelijk of niet?
Zelf heb ik het idee dat Fiona de klok wel heeft horen luiden, maar nog niet exact weet waar de klepel hangt. Zo is het anders dan bij wijn, waar kleine verschillen in druivenrassen terug te proeven zijn. Dit is bij bier niet het geval. De kwaliteit van gerst (ingrediënt voor bier) bepaalt de smaakinvloed. Bovendien behoort het hele concept van terroir (de invloed van microklimaat, bodemsamenstelling en structuur) exclusief toe aan wijn. Ter vergelijking; gezonde gerst uit de ene streek levert geen noemenswaardige verschillen op met die uit een andere streek. Dit is bij wijn wel anders en niet in de laatste plaats omdat een druivenstok in tegenstelling tot granen een meerjarige plant is, die met zijn wortels diep in de bodem wroet. Daarbij is bij bier het brouwproces van belang om verschillende smaken te veroorzaken.
Ja terecht bierbrouwers zijn er goed in geworden!
Bierbrouwers hebben in de loop der tijd controle over hun processen weten te bereiken, met als gevolg dat ze kundig mooie smaaknuances kunnen oproepen. De bierbrouwer is veel minder afhankelijk van moeder natuur dan de wijnboer. Bier is een consistent product, vandaar ook dat er zoveel grote merken bestaan terwijl de wijnindustrie een samenraapsel is van honderdduizenden producenten met nog veel meer verschillende wijnen!
En tot slot om antwoord te geven op de vraag of wijn geen bitter zou kennen? Tannine (welke voornamelijk uit de schil van de druif komt) is looizuur en dit is een stof die bitter smaakt! Waarom smaakt een stukje biefstuk met zout zo lekker met een tannineuze rode wijn? Of zoals de onvolprezen Tim Hanni Master of Wine het zegt: “Zout maakt bitter zachter zowel in gerechten als in wijn”. Tannines dus.
Tot slot een wijngeheimpje van mij: vertrouw ALTIJD op je eigen smaak, want smaak is persoonlijk. Hiermee gaat elk vergelijk tussen bier of wijn simpelweg mank. Het is persoonlijk. Wijn is geen bier. Desalniettemin ik vind dat Fiona iets beter haar feitelijk huiswerk had mogen doen. And the winner takes it all.
Ik denk dat t tijd is voor een biertje. Proost.
Foto via Shutterstock
