De Tweede Kamer houdt donderdag een hoorzitting over de OV-chipkaart. Ditmaal niet over het verslinden van miljarden euro’s of de problemen die de kaart voor reizigers introduceert. Het gaat nu over het gebrek aan openheid en innovatie bij het product. Dus over kansen die er liggen, maar niet worden gebruikt. Mijn verklaring zal dan ook vooral gaan over relatief simpel te maken wijzigingen, die de markt openbreken. Nu beheert het bedrijf Trans Link Systems(TLS) het systeem met als enige concurrent de grootste aandeelhouder de NS. Zij hebben met de NS Business Card een oplossing, waarbij je achteraf een factuur betaalt.
De gewone burger heeft daar niets aan. Die moet zorgen dat er voldoende geld op z’n kaart staat. Want waar je een auto kunt huren zonder borg te betalen, mag je niet in het OV stappen zonder een borg tussen de 4 en 35 euro te betalen. Bij vergeetachtigheid, een fout in het systeem of een storing ben je die kwijt of moet je een moeizame, niet functionele procedure in. Hopeloos ouderwets en wantrouwend naar de reiziger.
Door een moeizame invoering van de kaart die nu al 14 jaar duurt en nog niet af is, worden ook veel technologische kansen gemist. Zo is het nog steeds niet mogelijk reizigers achteraf te informeren als ze zijn vergeten uit te checken, automatisch teveel betaald geld terug te storten of achteraf de klant naar een voordeliger kaartje te laten overstappen. Bejaard is ook dat je nog steeds per vervoerder moet inchecken en zo soms duurder uit bent.
Maar het meest bizar zijn de stations waar een blinde of wat verwarde bejaarde niet merkt waar wordt ingecheckt. In Amsterdam kan dat zelfs leiden tot inchecken bij NS, reizen met de metro en uitchecken bij GVB. Prijskaartje: €24 en als klap op de vuurpijl heeft de klant nog zwart ook en riskeert dus gewoon een boete. Een systeem dat niet voor de klant is gebouwd.
Maar de infrastructuur is er nu eenmaal en dan zou je er beter gebruik van moeten maken. Sinds de NS Business Card is duidelijk dat we niet vastzitten aan TLS, maar ook anders kunnen afrekenen. Dus zou het niet gek zijn als andere marktpartijen daarmee aan de slag gaan. Zo zou je een creditcard maatschappij ruimte kunnen bieden stappen te zetten. Handig voor de bezoekers van ons land die nu eerst een dure kaart moeten kopen.
Maar je kunt ook bijvoorbeeld denken aan bedrijven die bij de vervoerders bijvoorbeeld een miljoen kilometer vervoer inkopen en die gaan herverdelen onder hun klanten. Dat kan met kaartjes, maar zou ook met de mobiele telefoon kunnen. Veel toestellen hebben NFC en een app is zo geschreven. In Zwitserland kan ik al lopend naar het station een treinkaartje op mijn mobiel kopen en afrekenen met mijn American Express. Dat is minder ouderwets en sluit aan bij mijn behoefte als klant.
Laat andere spelers tot de markt toe die de maffe scheiding tussen trein en metro als losse tariffering mogelijk maken. Waarom kan ik in andere landen een treinkaartje kopen met onbeperkt openbaar vervoer op mijn mobiel in de stad van aankomst en in Nederland niet? Het is relatief simpel te implementeren, maar wordt nu beperkt door het verouderde en weinig flexibele betaalsysteem van TLS.
Meerdere spelers dwingt concurrentie af en geeft echte innovatie een kans. Het OV-chipkaartsysteem is tijdens de introductie hopeloos verouderd geraakt. Nu een kaartje voor de vervoerder ruim vier keer duurder is geworden is het onaantrekkelijk, het is niet ontwikkeld vanuit de klant maar vanuit de vervoerder en het is een privacy-onvriendelijk passagier volgsysteem geworden.
Met de infrastructuur kunnen prima andere applicaties bedacht worden als de Tweede Kamer bereid is de markt opener te maken. Dat is goed voor de reiziger en brengt misschien een systeem op de markt waar de menselijk maat ook weer telt. Hopelijk snappen ze dan in de hoge torens van NS en TLS dat die poppetjes die uit die grote gele rupsen komen mensen van vlees en bloed zijn. Dat is uw klant en daar hoort u voor te werken.
