We waren een paar weken geleden in Barcelona, in het kader van ‘ga naar de zon nu het nog kan.’ Ik had mijn gele jurkje aan.
Barcelona is de lievelingsstad van Nederland. Iedere Nederlander heeft er wel een keer harstochtelijk gezoend of de allermooiste zonsondergang gezien. Als recht geaarde Nederlander hoor je een keer beroofd te zijn op de Ramblas. Ook dit keer stuitte ik voortdurend op landgenoten.
“Weertje he?”
“Nou!”
In een kroeg in Barcelona was ik zat van mijn Nederlanderschap. Daarom zei ik tegen de barkeeper, die vroeg waar ik vandaan kwam, dat ik uit IJsland kwam. Dat scheelt weer een ‘allemachtig achtentachtiggrap’, dacht ik. Ik morste van schrik een plensje bier op mijn gele jurkje. Een zwijgzame man met een baard aan de andere kant van bar begon in een onverstaanbare taal tegen me te praten. Nee nee nee dit kan niet! Dit is onbestaanbaar! Het was een IJslander!
‘Helwiti’, zei ik. Dat is het enige IJslandse woord dat ik ken, uit een film. Het betekent: hellewicht. De man ging weer door in het IJslands.
‘Helwiti,’ antwoorde ik knikkend. De man zweeg. Hij keek me fronsend aan.
‘Jij komt helemaal niet uit IJsland,’ zei hij in het Engels.
‘Nee,’ zei ik
Ik overwoog nog om te zeggen dat ik uit Lichtenstein kwam, maar besloot maar voor de draad te komen met mijn nationaliteit.
Ik gaf hem een hand.
‘Maria, uit Nederland,’ zei ik.
Toen dronk ik mijn glas bier uit, trok mijn gele jurkje recht en vertrok.
‘Adios!’ zwaaide ik bij de deur.
‘Tot siens!’ riep de Spaanse barkeeper terug.
Dat bedoel ik nou.
– Jurkje: Skunkfunk, € 60,-
– Laarzen: Dr Adams, € 150,-
– Riem: Desigual € 30,-
Marieke van Willigen is onderzoeksjournalist met een passie voor jurken. Meer jurken op Jurken van Maria. Meer Marieke op haar blog en haar website.
