Vanaf woensdag 6 januari worden De Lullo’s van Jiskefet weer uitgezonden (Ned 3, 22:00 uur). De Lullo’s, voor die paar mensen die ze niet kennen, zijn een creatie van Kees Prins, Herman Koch en Michiel Romeyn en een parodie op de gemiddelde bal van een studentencorps. Een geslaagde parodie want hun typische ballengedrag is vaak niet van echt te onderscheiden. Het zal wat dat betreft zwaar zijn geweest over de werkelijkheid heen te gaan.
Uiteraard betreft het hier herhalingen want Jiskefet doet al lange tijd niks meer op televisie, maar het zal mij niks verbazen als deze herhalingenreeks net zo’n hype wordt als de oorspronkelijk reeks. Toen De Lullo’s voor het eerst werd uitgezonden riep heel Nederland binnen no time onafgebroken ‘Hee lullo heb je nog geneukt?’ tegen elkaar en tot afgrijzen van de parodiemakers zelf waren ze vooral geliefd in corpshuizen en op studentenverenigingen waar men al tweehonderd jaar onafgebroken deze soort parodie met de werkelijkheid verwart.
Net als bij Debiteuren Crediteuren (dat andere Jiskefet-succes waardoor heel kantoorgaand Nederland op maandagochtend naast de koffie-automaat ‘goeiesmorgens Jos’ riep) ging de lol er door de hype vanzelf af. Een parodie is alleen leuk als het spot, bijt en onderhuids schrijnt, niet als het door de massa wordt geabsorbeerd alsof het een quiz met Linda de Mol betreft en tot diep in de provincie tot vervelens toe wordt geherkauwd.
Hypegevaar of niet, een nieuwe generatie mag dankzij deze reeks herhalingen kennis nemen van een van de beste Nederlandse satires. Jiskefet behoort namelijk tot het Nederlandse culturele erfgoed en mag wat mij betreft op de monumentenlijst als de Nederlandse Monty Python.
Deze column verscheen eerder in weekblad Revu.
