De ruzie van gisteren was al bijna vergeten. Ze stonden naast elkaar in het fel verlichte gangpad tussen de groenten. Hij luisterde terwijl ze iets voorlas van het boodschappenlijstje. Gedecideerd zei ze wat ze wilde. Daarna knikte hij en ging iets halen, dat hij even later in haar mandje legde. Zo ging het een tijdje door. Soms las ze iets voor en gingen ze allebei een andere kant op. Hij naar de frisdrank en zij naar het vlees. Even later kwamen ze dan weer bij elkaar, om de apart gehaalde spullen bij elkaar te voegen. In alle rust werkten ze met zijn tweeën het lijstje af. Er was immers tijd genoeg. Ze haden vanavond alleen elkaar om rekening mee te houden. Aan het einde van het boodschappen doen stonden ze samen voor een rek. Ze zei, een beetje in zichzelf, “Ik dacht echt dat hier de bonen stonden.” En op dat moment, tussen de ingeblikte bonen, zag hij sinds lange tijd weer hoe mooi ze was.
Mark Thiessen ziet soms dingen en schrijft daar verhaaltjes over.
Beeld: Shutterstock
