Op het nieuws dat de VN ‘kijkt naar de Zwarte Piet-discussie’ werd door velen op dezelfde wijze gereageerd. De strekking van de repliek: ‘Kijk naar de echte ellende in de wereld, ga wat nuttigers doen.’
Iemand in mijn Facebook-timeline hield zelfs een vurig, haast emotioneel, betoog waarin hij zich al het leed van de wereld aantrok. Kindsoldaten, burgeroorlogen, Syrië, hongersnood, overbevolking, kindersterfte, sweathops, kernwapens en milieu. Het ging maar door en door tot een pauze, een inademen in puntjes uitgedrukt. Waarna de apotheose volgde:
“En dan houdt de VN zich bezig met ons Sinterklaasfeest!! Schande! Laat ze godverdomme wat nuttigs met hun tijd doen!!!”
Vooropgesteld: ik ben blij dat de mensen op Facebook zich opeens zoveel zorgen maken over belangrijke zaken. Voorheen ging het, en zal het weer gaan, over of ze nu een nieuwe iPad of een Nexus 5 moeten kopen. Of mijmeren ze over of hun frappuccino er nou beter uitziet mét of zonder Instagram. Voor het eerst zie ik ze zich ongerust maken over relevante onderwerpen. Laat ik hen geruststellen.
De Verenigde Naties hebben om en nabij 44.000 medewerkers, waarvan er zover bekend vier op de zwartepietenkwestie zijn gezet. Voor wie zich oprecht zorgen maakt of hierdoor thema’s als armoede, burgeroorlogen en kindsoldaten in het geding raken, besef dat we enkel weten dat deze vier begin dit jaar één brief hebben opgesteld met vragen en dat een Nederlandse diplomaat die brief beantwoord heeft.
Wat bleek: een misverstand. De VN had om onduidelijke redenen begrepen dat het Sinterklaasfeest door Nederland opgeven zou worden voor de UNESCO-lijst. In het licht van die valse veronderstelling zijn de VN-vragen trouwens beter te begrijpen. Maar Nederland legde het uit: ‘Nee hoor. We hoeven niet op die lijst, vast een misverstand.’
Waarschijnlijk verspreidt Nederland wel meer misverstanden aangezien we zo vaak van kabinet wisselen dat we niet meer weten waarom en wanneer iemand ook alweer iets had toegezegd. Een beetje zoals met de JSF (ik acht het trouwens niet ondenkbaar dat een LPF’er ooit stiekem Zwarte Piet via de VN onschendbaar heeft proberen te maken).
Inmiddels zijn de vier VN-medewerkers waarschijnlijk gewoon weer andere dingen aan het doen en hebben ze zich weer netjes bij de rest van de tienduizenden VN’ers gevoegd.
Het was niets, en het blijft niets. Behalve een sappige opruiende kop is er weinig aan de hand.
Maar in verloren werktijd uitgedrukt is de kwestie verwaarloosbaar wanneer weggezet tegen de uren die Nederlandse werknemers nu kwijt zijn aan pathetische verontwaardigde Facebookberichtjes.
