Ze kwamen allemaal voorbij. De ‘ik wil er eigenlijk niets over schrijven, maar nu moet ik wel’-mensen. Hooggeleerde ‘ik ben een objectieve hoogleraar maar zeg vooraf wel even dat ik jullie racisten vind’. De gemuteerde VN-empowerment-gekkies. Rare schedelmetende ‘ies koeltoer’-brullers. Fijne ‘kleurtje is geen ras’-grachtengordelfilosofen. Kastracistische Pietitie-likers die zich binnen twee comments ontpoppen tot cognitief uitgedaagde ‘rot dan op naar je eigen land, hashtag PVV’-roepers.
Aandoenlijk blauwhelmende ‘dan maken we er toch blauwe Pieten van’ paniekorgels. Wanhopig naar zwarte Token Zwarte Piet-omarmende negers zoekende journalisten. Steriele infographicmakers die met pijltjes precies aanwijzen wat wel of niet racistisch is aan de Zwarte Piet.
En tenslotte: de aandachtshoer die een Zwarte Piet op haar rug liet tatoeëren.
Gefeliciteerd Nederland, het ons eindelijk gelukt: We went full retard.
Het pijnlijke aan de Zwarte Pieten-discussie is dat zowel fervente voor- als tegenstanders aan elkaar gebonden zijn in hun hartstochtelijke verontwaardiging. De een is beledigd, de ander is vervolgens beledigd dat de eerste zich beledigd voelt want die heeft toch niets om zich beledigd over te voelen, waardoor de volgende op zijn beurt weer beledigd is over het niet erkennen van die intense belediging. Uiteindelijk komt het neer op een schreeuwende driehoeksverhouding van gekwetsten versus gekwetsten versus gekwetsten – als een soort van supercell clusterfuck van verontwaardiging des doods.
Maatschappelijke discussie als een zero sum game: net zolang tegen elkaar knallen tot de ander uit pure wanhoop zegt: “OK, OK! Je hebt gelijk! Hou je nu alsjebieft je bek?”
Als de hele discussie daarmee één ding wederom bevestigt, is het dat er geen normaal gesprek of discussie valt te voeren met hartstochtelijk beledigden.
De weinige objectieve buitenstaanders zien het lijdzaam aan en raken vermoeid van de periodieke hartstochtelijk verontwaardigingsgolven die eens in de zoveel tijd tegen hen opbeuken. Is het niet vanwege een gek met onconventionele wapens in een onconventioneel landje (hoe zou het eigenlijk in Syrië zijn?), dan is het wel om een speelgoedfolder (Hey Asha ten Broeke, die roe is kneiterseksistisch, want daar werden meisjes mee op de billetjes geslagen om de vruchtbaarheid te bevorderen!). Gevolgd door collectieve woede op een SGP-frontman die iets totaals des SGP’s zegt (een conservatief gristen die zich tegen abortus uitspreekt, je verwacht het niet!).
En nu is het weer om Sinterklaas en Zwarte Piet (je bent zelluf een racist!), met op de achtergrond een dronken Rus met losse handjes, webcampubers die in een digitaal fietsenhok spelen (grooming, weet u nog? Op de NPO werd uitgebreid uitgelegd waarom u daar verontwaardigd over dient te zijn). Dat alles kun je aftekenen tegen de naweeën van nazigekkies die met nazivlaggen zwaaiden, en zo kun je nog wel even een uurtje doorgaan, aangezien dit een bloemlezing van slechts de afgelopen maand is.
Het trieste is, je kan het op de kalender al weer helemaal uittekenen: straks krijgen we natuurlijk de vuurwerkdiscussie, dan de 4 mei-discussie en wie weet wordt er nog eens iemand met een karatetrap vakkundig kapotgetrapt in een lokale dancing en zo kunnen we de tijd tussen 1 januari en 4 mei weer doden met lieveheersbeestjes op stoeptegels.
Je zou denken dat Nederland inderdaad ‘af’ is, als je dat allemaal zo eens aanhoort. Een perfecte natiestaat met louter ‘luxeproblemen’.
Maar dat standpunt is dan weer lastig vol te houden zolang er nog PvdA raadsleden met taxpoet peperdure privétaxi’s bestellen om ritjes van van kilometer mee te maken, zolang een slecht opgeleide BOA jou sneller bekeurt voor scheefparkeren dan een agent een inbraak op kan lossen, zolang ouderen rustig een etmaal in hun luier liggen te sudderen, en zolang Nederland lachend privacy van haar burgers met de Amerikanen uitruilt voor…ja waarvoor eigenlijk?
Iedere hype is een nieuw excuus om je gratuit aan ‘de goede kant’ te scharen zonder daadwerkelijk ergens wat aan te veranderen. Het is het excuus van de hond die je huiswerk opgegeten heeft, of de brug die open stond waardoor je de les miste.
Maar de Zwarte Pieten-discussie is wel een nieuw dieptepunt in dit smoezenboekje.
