En weer is er een PVV-Kamerlid opgestapt. Louis Bontes deze keer. Om dezelfde redenen als alle eerdere afvalligen, en met hetzelfde effect. Niets. En toch moet er dringend iets veranderen binnen de PVV. Het speeltje van Geert heeft zijn tijd gehad.
Bontes was penningmeester van de PVV-fractie, maar kon het gesjoemel van de partijleider niet langer aan zien. Geert organiseerde een demonstratie, en liet de fractie daarvoor opdraaien. Dat mag niet. Een PVV-demonstratie dient betaald te worden uit de partijkas. Louis is al eerder op de vingers getikt voor dat soort praktijken, maar dat kan Geert niks schelen.
En hij beslist. Hij gaat over de partijkas, en niemand anders. Het is zogezegd zijn eigen geld. Het grote graaien, zo kenmerkend voor de PVV (zie de brief van het Haagse ex-PVV-raadslid Paul ter Linden) begint overduidelijk helemaal aan de top. Maar Bontes had geen zin om als Kop van Jut te fungeren, en stapte op. En nadat hij dat had gezegd, werd het stil in de vergadering. Niet omdat men onder de indruk was, maar gewoon omdat Geert niks zei.
Want Geert is gewend om op dat soort mededelingen niet te reageren. Om dagenlang net te doen alsof er niks is gebeurd. Net zolang totdat het journaille ergens anders achteraan rent. En als Geert zwijgt, dan zwijgt verder iedereen in de fractie. Want Geert is in de PVV de enige die beslissingen neemt. De enige die kan zeggen wat het stand8unt van de PVV is. De rest wacht af totdat Geert heeft gesproken. Der Führer denkt für uns.
De PVV-fractie zou weinig meer zijn dan materiaal voor een luchtige operette, ware het niet dat Geert in de peilingen uitstekend scoort. En er is geen reden om aan te nemen dat hij de de dertig procent waar hij nu op kan rekenen, straks nog kwijtraakt. Bij de vorige verkiezingen viel de PVV wel terug; toen waren er nog kiezers die hun hoop heel even vestigden op Diederik Samsom, of die zich lieten verleiden door Mark Rutte, die zei dat Geert volstrekt onbetrouwbaar en onverantwoord was.
Maar onbetrouwbaar en onverantwoord – die woorden slaan bij de komende verkiezingen keihard terug op Diederik en Mark. Die twee proberen niet voor niets om vervroegde verkiezingen koste wat kost te voorkomen. De heren proberen het onvermijdelijke nog even uit te stellen.
Geert doet niet mee aan allerlei mindere politieke activiteiten. Vandaar dat de PVV bij de komende gemeenteraadsverkiezingen niks zal laten zien. Al dat gedoe met lokale kandidaten – ze vormen nu al een blok aan zijn been. Geert is uitsluitend geïnteresseerd in het lastig vallen van de Haagse kliek. Dat is de bestaansreden van zijn partij.
De kans is groot dat Nederland na komende verkiezingen opgescheept zit met zo’n dertig PVV-zombies die stuk voor stuk pas durven uit te ademen nadat Geert dat heeft gedaan. Voeg daarbij 20 SP-Kamerleden die vanuit hun eigen Politbureau te horen hebben gekregen dat ze minstens net zo dwars moeten liggen als de PVV (omdat dáár de potentiële SP-stemmen zitten), en het bedroevende resultaat is dat een derde van de Twee Kamer straks politiek dood is.
Voeg daarbij dat een ander deel van dezelfde Kamer hopeloos versplinterd is, en het resultaat staart u in het gelaat: Nederland wordt onregeerbaar. We krijgen hier straks Israëlische toestanden, waarbij wankele kabinetten volstrekt afhankelijk zijn van fanatieke splinterpartijtjes die met hun een, twee, drie zeteltjes de dienst uit gaan maken. De huidige gedoogcoalitie van PvdA-VVD met D66, SGP en ChristenUnie is daar een voorproefje van.
Maar het centrale probleem is uiteraard de PVV. Geerts eenmansbedrijfje. De politieke vluchtelingen uit de fractie schetsen allemaal hetzelfde beeld: een neurotische, achterdochtige allesdoener, gesteund door zijn twee paladijnen Fleur en Martin, en verder omringd door een kring van kruipers die de grote leider voortdurend naar de ogen kijken. Bang om uit de gratie te vallen en hun riante salaris te verliezen. Een partij die nooit en te nimmer op volwassen wijze deel kan nemen aan het politieke bedrijf, en zo de politiek chronisch ontregelt.
En het tragische is: daar valt niets tegen te doen. Want de grondwet stelt geen enkele eis aan het fenomeen ‘politieke partij’. Met héél veel moeite kun je zo’n club aanklagen wegens vrouwendiscriminatie, maar in feite stelt de wet geen eisen.
Ondertussen pretendeert een partij de wensen van een groot aantal kiezers te vertegenwoordigen én om te kunnen zetten in politieke macht. We hebben het over macht, invloed op het landsbestuur. Dat zou toch moeten betekenen dat er in de wet kwaliteitseisen worden gesteld. Maar er zijn geen eisen wat betreft de interne organisatie, interne democratie, of zelfs maar de financiën.
Alles en iedereen kan zich als ‘partij’ aanmelden. De grondwet kent slechts individuele volksvertegenwoordigers, en het enige dat je als partij daarom moet kunnen overleggen, is een kandidatenlijst. Een overzicht van potentiële zombies is dus ook prima. En dat terwijl het eerste het beste basisschooltje aan allerlei organisatorische en finciaële eisen moet voldoen; terwijl de politiek de mond vol heeft over verantwoord besturen van allerlei organisaties, inclusief strenge controle door Raden van Bestuur en Raden van Toezicht, die weer onder Haagse controle vallen.
De afgelopen jaren is voor praktisch heel besturend Nederland een fantastisch kwaliteitscontrole-circus opgericht. Maar partijen kunnen doen wat ze willen. Die kunnen ongestraft hun reet afvegen met alle bestuurlijke regels, normen en waarden. Met als gevolg dat er partijen kunnen ontstaan die volkomen leeg zijn. Die geen principes kennen, die alleen plaats hebben voor kruipers en dus nooit ook maar enige bestuurder voort zal kunnen brengen van zelfs maar het meest bescheiden formaat. Eigenlijk is dat kiezersbedrog. Oneigenlijk gebruik van stemmen.
Dat kan uiteraard niet langer. Politiek is grotendeels theater, maar op sommige momenten moet er geformeerd dan wel geregeerd worden. En op zulke momenten kan het niet zo zijn dat een groot deel van de Kamer gevuld is met hersenloos (en principeloos) klapvee. Er moeten zo snel mogelijk harde eisen worden gesteld aan de interne organisatie van partijen. Ze zijn té belangrijk om op deze wijze voort te modderen.
Dat betekent een verandering van de Grondwet, plus een stel organieke wetten. Dat zou kunnen betekenen dat partijen als de PVV uiteindelijk verboden moeten worden. Niet vanwege hun standpunten, maar bij gebrek aan organisatie.
We kunnen het niet langer verantwoorden dat de Nederlandse politiek lamgelegd wordt door Einzelgängers met een puur persoonlijke agenda zoals Pim (grondlegger van het tragische gekkenhuis de LPF) en Geert. Ik zou hem wel missen.
