De langstudeerboete is al weer even van tafel. Terecht want zeg nou zelf, ik maak toch zelf wel uit hoe lang ik studeer? Ik kreeg vier jaar stufi en daarna moest ik mijn eigen boontjes doppen, dus láát me lekker zes jaar studeren, besturen, zuipen en lamballen als ik dat zou willen.
Zo’n boete was gewoon een slecht doordacht en oneerlijk voorstel. Mensen straffen omdat ze te lang doen over hun studie haalt alle sjeu uit studeren, het maakt mensen ongezond gestresst en bang om de termijn niet te halen. Bovendien probeert elke slimme student vervolgens met drie jaar oude doktersbriefjes de uitzondering op de regel te vormen. Niet handig, zoiets betekent meer mankracht om dat allemaal uit te zoeken. Een snelle rekensom leert dan: extra ambtenaren + een sowieso al lage arbeidsproductiviteit = heel veel extra kosten voor de overheid. Daar win je niets mee.
En dus, als het niet linksom kan, dan maar rechtsom. Zo lijkt het althans. De studentenjaarkaart gaat eruit als het aan dit kabinet ligt. Terecht, want zeg nou zelf, waarom moeten we bijdragen aan de bustreintramreis van studenten? Tegenwoordig kun je tegen heel gunstige tarieven leningen afsluiten bij DUO en een OV-voordeelkaart kost je maar vijf tientjes per jaar. Dat is 20 bier, minder dan een half biertje per week. Als je dat niet op kunt brengen dan ben je een zuinige sneuneus of iemand die geen bier drinkt. Maar nu stelt de Landelijke Studenten Vakbond verontwaardigd dat ‘studenten worden beperkt in hun keuzevrijheid voor onderwijs’, wat onzin is. Gewoon een kwestie van hard genoeg willen, je kunt namelijk ook in je studiestad gaan wónen. Was vroeger heel normaal, toen was Amsterdam nog een exotisch oord voor plattelandsjongens uit Ede en Groningen een rood bolwerk waar je nooit meer uit terugkeerde als het je eenmaal opslokte. ‘Dag paps en mams, hallo soa’s, bier en langstuderen’. Wie wil er dan nog met de trein naar huis?
Een kind een snoepje geven en het vervolgens afpakken is nooit leuk maar soms moet er nu eenmaal feestelijk genivelleerd worden. Mooi toch, die betrokkenheid bij de maatschappij? Als ik heel eerlijk ben, heb ik altijd ten volle gebruik gemaakt van de OV-regeling. Vijf hele jaren lang heb ik mijn kaart tot de pijngrens misbruikt, voor concerten, stapavondjes, voor de lol Groningen-Maastricht en zo af en toe in het kader van mijn studie. En ik woonde in de plaats waar ik studeerde dus echt nodig hebben deed ik ‘m niet. Nu betaal ik al enige tijd zelf voor mijn openbaar vervoer en ja, dat doet pijn in de portemonnee. Maar niet zoveel als een langstudeerboete.
