“Meneer Marcello krijgt het woord voor maximaal vijf minuten”, meldt Cecilia Wikström, de voorzitter van de commissie voor petities van het Europees Parlement. Burgers kunnen bij deze commissie verzoekschriften indienen. De commissie vergadert anderhalve dag en de agenda is lang: er staan meer dan zeventig petities op de agenda. Voordat meneer Marcello aan het woord komt, wil Wikström even kwijt dat er eigenlijk twee petities zijn, maar de tweede gaat om de procedurele redenen niet door. We praten daarom alleen over de eerste.
Meneer Marcello spreekt namens een grote groep gehandicapten uit Valencia. Hij is hier al eens eerder geweest. In Valencia zijn de uitkeringen voor gehandicapten verlaagd. Er krijgen 4.600 mensen minder hulp dan voorheen en dit kan wel oplopen tot 20.000 mensen. De gehandicapten hebben nooit een dokter gezien en toch is hun handicap als minder ernstig beoordeeld dan voorheen. Er is nooit serieus onderzoek gedaan, meldt meneer Marcello. De Spaanse overheid wil vooral bezuinigen. “De EU wil toch dat er geen discriminatie is?” vraagt hij zich af.
Wikström geeft een ambtenaar van de Europese Commissie het woord. Er is vooral informatie over de petitie die vandaag niet wordt behandeld. De Europese Commissie vindt het heel erg voor meneer Marcello, maar zij is niet bevoegd. De Europese wet heeft niets over dit geval te zeggen. De lidstaten zijn bevoegd beslissingen te nemen over de hulp aan gehandicapten. De EU kan dus niks doen. Meneer Marcello moet naar de Spaanse overheid. Vergadering gesloten, zou je denken, maar in Brussel gaat dat anders.
Wikström denkt dat er nog een tweede burger is die de petitie wil verdedigen. Ze heeft alleen zijn naam niet doorgekregen. Na enige verwarring blijkt dit toch een fout te zijn. Meneer Marcello is ook deze tweede persoon, dus hij krijgt niet nogmaals het woord. Wikström is blij dat er toch geen fout is gemaakt. “We gaan nu over naar de reacties van de commissie voor petities”, meldt ze. We luisteren naar de leden van het Europees Parlement die zich over de petitie hebben gebogen.
Een Spaanse Europarlementariër vindt het een hele ernstige zaak. De gehandicapten krijgen minder geld dan voorheen en dat is geen toeval, maar een doelbewuste actie van de Spaanse overheid. De gehandicapten zijn natuurlijk “nooit gestopt met gehandicapt zijn”. Er zijn dus mensenrechten in het geding en daarom kan de commissie voor petities helpen. Een tweede Europarlementariër herhaalt dit allemaal nog eens. Het is een heel gevecht en de maatregelen hadden dramatische impact. Dit is een inbreuk op de mensenrechten en op VN-conventie. Er moet een brief komen.
Een collega zegt dat het over subsidiariteit gaat: wat mogen de lidstaten zelf beslissen en wat beslist de EU. Dit gaat wel over Spaans beleid, maar bij discriminatie moet het Europees Parlement tóch in actie komen. Het is volgens hem “een duidelijk geval van discriminatie” en dus moet er een verklaring komen. Weer een andere collega zegt hetzelfde. Deze beslissing is wel aan het autonome parlement van Valencia, maar dit kan zo niet. Het is ernstig dat het Europees Parlement hen hierop moet aanspreken.
Toch vindt deze Europarlementariër niet dat het Europees Parlement een brief moet sturen. “We zijn er niet om de autonome regering van Valencia te controleren”, meldt ze. Maar ze is de enige. Haar collega meldt dat er medische verklaringen op tafel moeten komen. Een andere Spanjaard vindt de kwestie “obsceen”. “De menselijke waardigheid” is in gevaar. Een collega vult aan dat het voor burgers niet makkelijk is hier te komen met hun petitie. “Het is een fundamenteel principe dat er geluisterd wordt”. Een collega herhaalt dit alles nog maar eens.
Meneer Marcello mag nog reageren, maar hij kan zijn klacht slechts herhalen omdat er geen vraag is gesteld. We leren nu dat de kwestie al vijf jaar duurt. Wikström sluit af: het was “zeer interessant”. Ze concludeert dat iedereen het erg vindt en dat discriminatie bestreden moet worden. De petitie die niet behandeld is komt later weer op de agenda. Verder zal de commissie een brief naar de autonome regering van Valencia sturen. Dan weten ze dat deze discussie plaats heeft gevonden: “Ze kunnen het in ieder geval lezen. De brief is een signaal op zichzelf”.
“Dank voor uw verre reis”, zegt Wikström tegen meneer Marcello. “Your issue stays with us”.
Dit jaar doet Chris Aalberts onder de titel Bruslog – Brusselse logica – verslag van Europese politiek in Brussel, in Den Haag en in het land.
