Met hun nieuwste boek ‘Antiglamour’ pakken auteurs Halina Reijn en Carice van Houten hun lezers bij de strot om niet meer los te laten. De literaire danse macabre van het schrijversduo zwiert met sierlijke zinnen over de bladzijden van het standaardwerk, om eenmaal onder de huid van de lezer een filosofische fragmentatiebom los te laten die zijn uitwerking niet zal missen.
Antiglamour is hét onbetwiste hoogtepunt in de vooroorlogse literatuur. Vooroorlogs, omdat het boek zonder twijfel tot een bloedige strijd der wereldbeschouwingen zal leiden. De taal van Reijn en Van Houten is helder en doeltreffend, snedig soms. Hun gedachtewerelden zijn rijk en meanderen als de lippen van Halina om het geslacht van puissant rijke ex-vrouwenmeppers. Antiglamour is een zelfbewuste mengvorm van het colloquium van de straat en het academisch discours. Een pijnlijk meesterwerkje.
De auteurs sloten zich liefst drie weken op, om in totale afzondering hun zielenroerselen aan de letteren toe te vertrouwen. Het resultaat is een dubbelhartig ego-document; doordesemd van literair zelfonderzoek. Reijn en Van Houten leggen daarbij niet alleen zichzelf, maar ook de hedendaagse Westerse maatschappij met haar dogma’s en schijnbare zekerheden op de snijtafel van de literatuur.
De drie weken zelfgekozen eenzaamheid mistte zijn uitwerking niet. Antiglamour werd begroet met juichende recensies en wakkert tot ver buiten onze landsgrenzen het debat aan over vriendschap, eenzaamheid en de vraag welke anti-rimpelcrème het beste is. Privé-columniste Wilma Nanninga spreekt over ‘een openhartige pageturner’ en ook Matthijs van Nieuwkerk van het dagelijkse cultuurprogramma DWDD kon zijn opwinding maar moeilijk verhullen: “Twee ideale schoondochters die zich zó bloot durven te geven. Nog nooit had ik een broek zo snel uit. Een boek! Ik bedoel natuurlijk een boek. Het is met recht een meesterwerk. En er staan ook hartstikke leuke verhalen in.”
Reijn en Van Houten herdefiniëren met hun Antiglamour de al jaren aan inflatie onderhevige term ‘boek’. Het is nog maar de vraag hoeveel auteurs in de toekomst aan deze nieuwe standaard kunnen voldoen en daarmee een plekje in de veelbekeken boekenprogramma’s en Toplijstjes van boekhandels kunnen bemachtigen.
