Struinend loop ik over de Noordermarkt in Amsterdam, in het ochtendgloren op zoek naar iets, tussen de mensen door naar de grote balen kleding. Snel als een speer schiet mijn hand tussen de andere handen door naar dat mooie bordeaux rode stofje. Ik heb geluk, een lang gehaakt vest, aan de bloemen te zien een typische Oostenrijkse.
In de spiegel staat het als gegoten, alsof het altijd al de mijne was. Voor minder dan een tientje reken ik af en zie ijverzuchtige blikken om mij heen van diegene die ik net voor was. De muffe oude geur heeft iets knus, gezelligs, een geur van vroeger. De herinneringen van de vorige draagster zijn terug te vinden in de stof: een Zweeds muntje tussen de naadjes van een zakje, een verloren oorbelletje, een afgebrokkeld papiertje met onleesbare krabbels. De romantiek van tweedehands kleding.
Veel mensen vinden het onappetijtelijk, jurkjes waar door voorgangsters in is gezweet, in is gelopen, geleefd. Nieuwe kleding van de grote ketens, dat is schoon. De kleine zweetdruppeltjes uit de poriën van de ijverige Cambodjaanse vrouwen, zijn inderdaad niet meer terug te vinden op de rokjes. Bloeddruppeltjes van de Ghanese kindervingertjes zijn, voordat het bij ons in de winkel ligt, de broeken al uitgewassen. Het stof uit de vervallen loodsen in Bangladesh zijn netjes van de polo’s afgeveegd. De brandende textielfabriek in Gazipur is in de doofpot gestopt, want waarom zouden we meer geld betalen voor kleding als het zo goedkoop kan? Een frappante scherpe haak in onze vrije samenleving, waar wij onze ogen voor sluiten.
Elke keer weer sta ik versteld van de grote opkomst op de IJ-hallen in Amsterdam-Noord. In de twee metershoge loodsen staan maandelijks 750 kraampjes vol tweedehands spul. Van houten treintjes tot analoog camera’s tot alle soorten kleding. Het is zo gek nog niet of een verkoper staat doodnormaal achter zijn kraampje vol toetsenborden. Elke keer komen meer bezoekers, ook de tweedehands kledingwinkels schieten als paddestoelen uit de grond. Gelukkig is het weer helemaal hip om buitenissige kleding te dragen. Het past helemaal bij de tijd van nu, laat maar komen die kilo’s kleding van de Vintage Wholesale’s, weggestopt in grote loodsen wachtend op een nieuw baasje. Voor iedereen genoeg, voor iedereen wat wils. Elk kledingstuk heeft een geschiedenis, nieuw of oud, geef mij maar die jas die al een mooi leven heeft geleefd.
Lotte Stig is eerstejaars student aan de School voor Journalistiek in Utrecht.
