Na de Zwarte Piet-discussie, waar mensen bijna met geslepen bijlen hun argumenten kracht wilden bijzetten, is er nu een reporter een hersenschudding, een losse tand en nog wat letsel gemept. Wat mij bevreemd is dat ik, volgens de mensen die dit toejuichen, kennelijk ongestraft in elkaar geslagen mag worden.
Laten we vooropstellen dat ik, Bas Taart (echte naam: Alex Ringeling. Maar ook: Boris van Tongerden, Ivan Vukuzevic of verzin maar iets, ik heb meer namen dan sokken), al sinds de begintijd van de zogenaamde ‘shocklogs’ in deze wereld zit. Sterker, ik heb van scherp schrijven mijn beroep kunnen maken, jaren geleden al. Ik maak dus al een dik decennium mee dat mensen je willen aanklagen, opzoeken, verrot slaan en sinds een paar jaar mijn kind wel eens even kapot gaan maken, vanwege iets wat ik – vaak geheel terecht – over ze schrijf. Hele generaties mediums en kwakzalvers schreven we bijvoorbeeld kapot op Retecool. Met liefde. En nog steeds.
Ik kan me verder ook niet druk maken om boze mensen. Klaag me aan als je vindt dat ik je belaster, en we zien wel wat de wet zegt. Ga je te ver, zoals mijn kind bedreigen, dan doe ik uiteindelijk gewoon zelf aangifte en lach je er mee uit op verschillende media. Ik ben tenslotte van het internet.
Maar gisteren werd een verslaggever van Pownews een hersenschudding geslagen. En toen gebeurde er iets raars. Vooral op het social medium Twitter werd het ineens TOEGEJUICHT dat een verslaggever klappen kreeg. ‘Hij was maar van Powned’, werd er bij gezegd.
Dat vind ik raar. Je kunt vinden van een omroep wat je wilt, maar sinds wanneer is geweld ineens okee in dit land? Zonder op specifieke tweets in te gaan was de tendens dat hij ‘er om vroeg’, dat ‘met een camera voor je neus staan een soort inbraak is’, ‘Powned-medewerkers altijd geslagen mogen worden’ en dat ‘eigenlijk iedereen die je vervelend vindt klappen mag krijgen’.
We zagen het eerder al in de Zwarte Piet-discussie. Een mevrouw die protesteerde tegen het slopen van de papoea’s werd aangevallen door maffe pro-pieten en anti-pieten dreigden met het in elkaar beuken van en zelfs neersteken van geschminkte kinderfeestvierders. Beide kampen hebben kennelijk voldoende gekken in de gelederen.
Wat mij vooral opviel toen Ghosen gisteren klappen kreeg, is dat een enorme hoeveelheid mensen die zich erop laten voorstaan alle vormen van geweld af te wijzen ineens wel staan te juichen als een Pownews-verslaggever klappen krijgt. Terwijl je eerder zou denken dat extreemrechts de vlag uithangt omdat een allochtoon een paar beuken krijg, waren het vooral de geweldsafwijzers die nu alweer 24 uur lang aan het feesten zijn.
Dit betekent dat deze ‘geweldloze’ mensen er dus geen been in zien om ook mij verrot te slaan. Ik heb tenslotte gewerkt voor zowel Powned als GeenStijl. Sterker, ik zit nog steeds bij dat eerste shockblog ooit, Retecool. En ik schrijf hier wel eens een stukje. Lijkt mij niet dat dit reden genoeg is om mijn gebit te verbouwen of het toe te juichen als een andere neanderthaler dat bij wie dan ook doet.
Ik juich nooit als iemand geweld wordt aangedaan. Maar ik ben kennelijk wel een ‘fout persoon’ wegens verschillende werkgevers die ik in het verleden heb gehad en die ik nu nog heb. Dat is blijkbaar reden genoeg voor zogenaamde fatsoenlijke mensen om mij (en iedereen die wel eens op een bepaalde loonlijst stond) een losgeslagen gebit of erger toe te wensen.
Kennelijk zit het diep die zogenaamde tegenstellingen tussen ‘goed’ en ‘fout’. Mij lijkt een dialoog dan een goed idee. Juichen om geweld lijkt me dat zeker niet.
Maar hey, wat weet ik nou? Ik mag best klappen krijgen. Ik heb tenslotte wel eens op de loonlijst van wat roze plopkappen en andere scherpe blogs gestaan. En daarbij ben ik ook gewoon vervelend. Wat kennelijk genoeg reden is om hard te juichen als je in elkaar geslagen wordt.
Seriously people, why can’t we all get along?
(Sterkte Danny.)
Alex Ringeling is blogger en is van de internets. Hij haat haat. Verder is hij maar gewoon de politiek ingegaan omdat hij liever – met woorden – van binnenuit vecht. Zijn autobiografie herschrijft hij momenteel, omdat hij er zelf niet in voor kwam.
