Melancholische synth-rock van Bodypolitics

26-11-2013 18:01

Het geluid van The National, synthesizers, soms een flinke distortion over de gitaar en een bijzonder professioneel geluid. Het is bijna schrikken dat Bodypolitics gewoon uit Utrecht, en niet ergens over de zee vandaan komt. En de band is pas drie jaar oud, maar klinkt nu al alsof het de hele wereld heeft bespeeld. Uitzonderlijk.

In de zomer van 2010 ontmoette Bodypolitics elkaar. Een gunstige ontmoeting: twee jaar later bracht de band haar debuutalbum The Space of a Jump uit. Het album werd door de muziekmedia goed ontvangen. Inmiddels heeft Bodypolitics nog een extra lid en zijn ze toe aan hun tweede album. Het tweede album Inner Nil is onlangs verschenen.

Jaren ervaring

Het openingsnummer van de band klinkt als een nieuw nummer van The National. Zwaar, melancholisch en traag maar niet saai. Ook de stem van frontman klinkt alsof hij rechtstreeks uit The National komt gewandeld. Op het tweede en verdere nummers, wordt dit al een stuk minder. Niet alleen de stem klinkt elk nummer anders, ook wordt de band soms opzwepender of klinken ze meer als een vuige rockband. Toch blijft het gevoel van The National de hele tijd hangen.

Wat bijzonder is, is dat de band net een luttele drie jaar oud is. Zo klinken de mannen niet, integendeel. Ze klinken alsof ze al jaren de grootste podia bespelen. Ze zijn goed op elkaar ingespeeld en beheersen hun instrumenten als geen anders. Iets dat vrij bijzonder is voor een jong bandje als Bodypolitics.

Fijne opnamekwaliteit

Ook uniek is de opnamekwaliteit van Inner Nil. Waar het gemiddelde Nederlandse bandje klinkt alsof ze nog in de garage staan, klinkt Bodypolitics professioneel. Geen geluid alsof ze zichzelf hebben aangesloten op versterkers en een Macbook met GagareBand hebben aangezet. Ook de timing is goed, dat ook in tegenstelling tot veel jonge bandjes. Geen losse eindjes en geen valse noten. Alles klopt.

Bodypolitics heeft de potentie groot te worden en zich wellicht ooit te scharen onder de namen als Radiohead, Muse, Arcade Fire en natuurlijk The National. Alleen iets meer op zoek gaan naar een eigen geluid zou de band goed doen. Verder is deze band een unicum in de Nederlandse muziekscene. Niet alles hoeft als een garagebandje te klinken. En niet alle Nederlandse bandjes kunnen geen Engels of Amerikaans geluid creëren. Bodypolitics kan over een tijdje de wereld veroveren.