De laatste overlevende van de Titanic is onlangs overleden. Millvina Dean overleed op 31 mei 2009, en aan haar werd ook de expositie Titanic: The Artifact Exposition opgedragen. Aangezien het schip zelf op de bodem van de zee ligt, is het echt bezoeken wat lastig. Gelukkig heeft Amsterdam Expo de expositie naar Nederland gehaald. Toch nog een beetje Titanic.
Op 15 april 1912 kwam de RMS Titanic in aanvaring met een ijsberg. Het grootste stoomschip ter wereld dat onzinkbaar werd geacht, zonk alsnog. Ruim 1500 mensen kwamen om het leven. Tot 1985 wist men niet waar het wrak van de Titanic precies lag, het duurde dus een aardig tijdje voor er daadwerkelijk onderzoek kon worden gedaan naar het schip en de ramp. De expositie vertelt in een chronologische volgorde wat de Titanic was, hoe is werd ontworpen, wat er gebeurde tijdens de reis en op de avond van de ramp en over het onderzoek dat werd en wordt gedaan. Tussen de onderwerpen hangen foto’s, citaten en geschiedenis van een aantal opvarenden.
Aan het begin van de expositie wordt verteld hoe de boot is ontworpen. Inclusief enorme foto’s van de ontwerpkamer, de geschiedenis van de ontwerper Thomas Andrews en hoe het schip is gebouwd. Ruim tienduizend mannen zijn drie jaar lang bezig geweest het schip voor rederij White Line Star bouwen.
Deze eerste zaal van de expositie is net de haven: met een bruggetje wordt de bezoeker naar de volgende zaal geleid, maar niet zonder even door de chique gangen van de Titanic te lopen. Er zijn verschillende delen van de Titanic nagebouwd, de bezoeker is dus echt even op de boot. Althans, met een beetje fantasie kan dat met gemak zo ervaren worden.
Naast de nagebouwde dingen, liggen er vooral op het begin van de expositie, veel rekwisieten die uit de boot zijn gehaald. Dit doet af en toe wat kitscherig aan, en of een zilveren medaillon nou echt wat toevoegt aan een expositie? Niemand weet van wie deze was, sommige sieraden en voorwerpen liggen er wat verloren bij op de tentoonstelling. Gelukkig wordt dit ruimschoots goedgemaakt door de portretten van de opvarenden en de delen van de Titanic die zijn nagebouwd. Met een beetje fantasie kan de bezoeker er een mooi verhaal van maken.
Het echt interessante gedeelte komt halverwege de expositie: het onderzoek. Er is veel ruimte en tijd uitgetrokken om de bezoeker precies te vertellen wat er gebeurde. Van de avond van de ramp tot het onderzoek dat dezer dagen wordt gevoerd, is er ruimte. Wat gebeurde er precies op de avond? Hoe waarheidsgetrouw is de film die we allemaal kennen? Daarna wordt er verteld wat er in welke staat werd teruggevonden en hoe het onderzoek precies in z’n werk gaat. Zo duurt een reisje naar de Titanic om onderzoek te doen ruim 12 tot 15 uur. Door middel van documentaires, tekst, foto’s en rekwisieten, wordt het voor de bezoeker allemaal een stuk duidelijker. Zo makkelijk is het niet om een wrak te onderzoeken.
Ook het laatste deel van de tentoonstelling is interessant. Hier is ruimte voor persoonlijke verhalen. De meest bizarre verhalen, geïllustreerd met rekwisieten, worden verteld. Mensen die eigenlijk met een ander schip zouden gaan, maar omdat er een kolenstaking was vlak voor het vertrek van de Titanic, werden alle kolen die er waren, voor de Titanic gebruikt. Het gevolg daarvan was dat velen die hun reis eigenlijk met een ander schip hadden gepland, hun reis omboekten of werd omgeboekt naar de Titanic. Een reis die ze niet zouden overleven. Anderen waren van plan hun dromen waar te maken in New York, familie te bezoeken of simpelweg terug te keren naar huis na een wereldreis. Ook zijn er verhalen van mensen wiens bagage per abuis op het schip is beland, maar die om een of andere reden helemaal nooit zijn meegegaan.
Titanic: The Artifact Exposition is een prachtige expositie, helemaal voor degenen die alleen hebben zitten zwijmelen bij Leonardo DiCaprio tijdens de film en verder vrij weinig van de geschiedenis van het schip weten. De muren staan vol kleine feitjes over de gehele geschiedenis en het heden. In anderhalf uur loop je door een geschiedenisles die een stuk interessanter is dan op de middelbare school. En vooral ook een stuk beeldender en persoonlijker.
