‘Jacob!’, siste Hetty, zich richting opengaande treindeur ellebogend, ‘Opschieten!’
‘Er is genoeg plek, Hetty’, zuchtte haar man.
‘Ik wil bij het raam!’ Hetty wurmde zich langs twee bleke emo’s. Ze probeerde zich tegen de uitstappende massa in te persen maar haar broze lijf bezat weinig kracht.
‘Mevrouw, u dringt voor’, zeiden de emo’s. Hetty snoof. De gegrimeerde pubers wendden zich tot Jacob. ‘Wij zijn satanskinderen. Zullen we haar meenemen naar de hel?’ Jacob zweeg gelaten. De emo’s openden daarop een portaal van vuur en sleurden Hetty mee. De rust keerde weder en Jacob wandelde de stad in voor een harinkje.
Lucas de Waard schrijft theater, proza en columns. Meer van hem leest u op zijn blog of zijn website.
