Een godsdienst die volgelingen toestaat om vier vrouwen te huwen en een onbepaalde hoeveelheid concubines en slavinnen te bezitten, heeft iets te verbergen. En zoals de schooltas van een kind het beste verstopt wordt in zijn opgeruimde klerenkast, zo verstopt de islam zijn grootste beloning tussen de hoeri’s onder rijke lommer: in de vorm van ‘knaapjes als verborgen parels’ die de gelovigen wijn zullen schenken in het paradijs.
Hier is niks mis mee, maar de wereld hoeft niet op te draaien voor de spartelende claustrofobie in de homokast die hiervan het gevolg is.
CDA-Raadslid en jongerenwerker (sic) Ibrahim Wijbenga en jongerenimam Yassin Elforkani (idem ditto) hebben het nu heel moeilijk, schijnt. Ze worden bedreigd door ‘radicale moslims’ en huilen hun verhaal in de Volkskrant, Trouw. Met tegenzin, schijnt het, en om deze weerzin te bewijzen schoven ze aan tafel op de televisie. Alsof je met een identiteitsbewijs anoniem een aangifte doet. Doffe schijn is dan ook veel, zo niet alles in de islam.
Niet dat ze de islam zelf eens onder de loep nemen, nee, bent u gek? – nee, het gaat hun om de jongeren die de islam ‘verkeerd interpreteren’ en daarom maar radicaliseren en naar Syrië vertrekken om oorlogje te spelen. Ibrahim Wijbenga bekritiseerde in de krant het gebrek aan theologische kennis van de Syrië-gangers. Dat blijkt niet zo goed te zijn gevallen bij enkele salafitische jongeren en hij moest bijna – ja, bijna – een kogelvest van een vriend lenen om bij een debat aanwezig te zijn.
Zielig.
Terwijl de koran, volgens Elforkani, geen enkele oproep bevat tot de jihad. Hij zei het echt, bij Knevel en Van den Brink. Evenzo was hij verbaasd om een moslim die het bestond te zeggen dat Mohammed met het zwaard was gekomen. De schellen vielen van zijn ogen.
Hij bedoelt natuurlijk dat de jihad op een andere manier gevoerd moet worden, namelijk door onder zijn door Koeweit gestuurde leiding en in zijn instituties, met geduld, zonder condoom, maar met veel verbaal speeksel, een ‘gedegen religieuze vorming’ te implanteren. Want predikers die van hem onafhankelijk zijn, ‘hebben weinig met democratie.’ Daarom luiden ze de noodbel bij de overheid. Aankloppen bij de overheid als de kudde van je afdwaalt staat voor Wijbenga en Elforkani gelijk aan democratie. Goed om te weten.
Daarom zou het goed voor de academische wereld zijn, nog steeds volgens Elforkani en co., om een alliantie aan te gaan met Marokko, Egypte en Turkije. Dit zijn landen waarvan we allemaal weten dat ze de democratie als ontbijt en tussendoortje nemen. En waarvan wij nog veel te leren hebben.
Het belabberde niveau van de academische wereld wat betreft de islam wordt treurig en volop belichaamd door jottem-Arabist Jan Jaap de Ruiter, die trots is dat hij zowel op de tenen van de moslims als de anti-islamisten trapt: het komt niet bij hem op dat dit een andere manier is van twee kanten te vriend houden, van van twee walletjes eten. Een ‘wetenschapper’ meer dan onwaardig.
Wat een mietjesgedrag.
Aangezien skinheads en rechts-extremisten zich onbetuigd lieten en Wijbenga en co. geen talent hebben om een Croisetje te doen, moeten ‘radicale moslims’ maar voor de bedreigingen opdraaien (‘Hij schold me uit voor ongelovige op straat!’).
Lodewijk Asscher en Ahmed Marcouch gaan hierin mee en betuigen hun steun. Omdat ‘gematigde moslims onze steun verdienen.’ De overheid dient zich niet uit te spreken over religieuze kwesties – dat is het hele eieren eten bij de scheiding van kerk en staat – en vocale steun te verlenen aan ‘gematigde’ of wat voor moslims dan ook. Want dit zou namelijk niet alleen suggereren dat men weet wat de islam is, maar ook dat men de verschillende verschijningsvormen van de islam kent en weet welke de juiste is. Zo’n dark room dient de politiek niet te betreden.
Dit is de scholastiek die niet alleen de islamitische wereld in een drijfzand van een gebrek aan vooruitgang houdt, maar ook de beerput waarin het Westen dreigt te verzinken. Voor je het weet hebben we het over de juiste temperatuur van de hellevlammen.
De ‘polderislam’ waarop men hoopte, blijkt al in ontwikkeling te zijn en op een manier die niet zou moeten verbazen: op een individualistische manier. Jongeren zoeken de islam van testosteron en handgranaat en hebben geen behoefte aan twee jankerds als Wijbenga en Elforkani die hun autoriteit zien wegglippen tussen hun gesubsidieerde vingers. Elforkani is een marionet van Koeweit. Wijbenga bestaat dankzij het CDA en begon pas luidkeels te worden sinds de PVV. Het is hen niet gelukt de soldaatjes van Allah de sluwheid van het kronkelende serpent te leren.
En deze twee ‘spreekbuizen’ die pretenderen te weten wat er leeft in de islamitische gemeenschap hebben dit niet zien aankomen? Wat rest hun nu dan? Bij de Nederlandse overheid piepen en drogfiepen. En nog een andere vorm slachtofferschap aannemen: ‘We worden meer bedreigd dan Wilders.’
Wat een mietjes.
Wie de kont van een ander voor zich accepteert tijdens de prosternatie in de moskee, moet niet klagen over een mogelijke scheet.
Waar zijn de vrouwen in dit geheel? Op hen hoeft men niet te rekenen. Als ze niet de boerka aan het verdedigen zijn, zijn ze, in hun visie, zo genuanceerd bezig dat ze tegenwoordig slechts stippeltjes en lijntjes zien.
De islam na bijna een halve eeuw in Nederland is een hopeloos geval en zou in de hoek moeten gaan staan.
