Buitenhof is soms erger dan kantklossen met kleffe katoen, dus daarom kwam ik afgelopen zondag al zappend uit op “Burqa Plus”, een zelfgeproduceerde documentaire van de Moslim Omroep (MO). Tijdens de eerste minuten werd nog even de indruk gewekt dat de boerka op verschillende manieren bekeken zou gaan worden. Voors en tegens: u kent het misschien wel. Net zo’n principe als hoor en wederhoor. Objectiviteit. Zodat je als kijker, lezer, luisteraar in staat wordt gesteld zèlf een mening te vormen over een onderwerp.
Maar nee hoor. In bijna 25 minuten werd van uw en mijn belastingcenten uitsluitend en alleen religieuze propaganda gemaakt voor de meest extreme manier van vrouwenbedekking. Die propaganda werd ook nog eens uitgezonden door een omroep die enkel en alleen bestaat bij de gratie van uw en mijn belastingcenten op een televisiezender die gefinancierd wordt door… u raadt het al: uw en mijn belastingcenten!
Raar maar waar. Waarom denkt de MO dat ik wil weten dat een bekeerde moslima uit Rotterdam Zuid van mening is dat het afhangt van de sterkte van je imaan (geloof) of je als vrouw totaal onherkenbaar over straat wil gaan? Waarom zou het mij interesseren dat er vrouwen zijn die bewust en geheel zonder dwang de keuze maken om zich van top tot teen te bedekken, zodra zij de publieke ruimte betreden? Waarom moet ik begrijpen dat het een heel geëmancipeerde vrouw kan zijn die verborgen gaat in zo’n vormeloze lap zwarte stof en dat ze op die manier haar identiteit uitdraagt?
Want zo ging het maar door. Tegenstanders kwamen niet aan het woord. Geen enkele kritische noot werd er gekraakt. En niemand stelde de vraag in hoeverre het dragen van zo’n mobiel klooster een teken is van radicalisering.
Het verband tussen boerka’s, nikaabs en radicalisering kwam ook niet ter sprake bij Pauw en Witteman op donderdagavond. Imam Yassin Elforkani en CDA-raadslid en jongerenwerker Ibrahim Wijbenga zaten daar aan tafel omdat ze naar eigen zeggen bedreigd zijn door heftige medemoslims. Ze waarschuwden voor “radicaliserende jongeren”, maar vrouwen en meisje kwamen niet één keer ter sprake. Elforkani en Wijbenga vinden de rol van de vrouw in de islam sowieso al niet zo’n interessant gespreksonderwerp, geloof ik. Waarschijnlijk is het een beetje taboe.
Want waar waren deze mannen toen Shirin Musa met haar organisatie Femmes for Freedom campagne voerde om huwelijksdwang in ons land strafbaar te stellen? Toen ze aankaartte dat het imams in Nederland zijn die illegale religieuze huwelijken sluiten, waardoor juist vrouwen benadeeld worden? Het was voor Elforkani een koud kunstje geweest om de 380 moskeeën (84% van alle Nederlandse moskeeën) die zijn aangesloten bij “zijn” CMO te mobiliseren, lijkt mij. Heeft hij dat gedaan? Ik geloof er niks van, maar laat mij graag overtuigen.
Waar waren Elforkani en Wijbenga toen sheikh Haitham Al-Haddad in de Balie met droge ogen durfde te beweren dat hij moslima’s kent die gestenigd willen worden, omdat ze overspel gepleegd hebben? En dat de sharia wet zal worden in Nederland zodra daar een meerderheid voor te vinden is. Toen hadden ze ook een opiniestuk kunnen schrijven in de Volkskrant, met daarin bijvoorbeeld een pleidooi tegen het invoeren van de sharia ooit in Nederland. Alleen al omdat de sharia altijd nadelig uitpakt voor (de rechten van) vrouwen.
En waar waren deze bezorgde heren over de islamitische radicalisering in Nederland toen agressievelingen met baarden en jurken “Allahu Akbar” schreeuwden en eieren gooiden naar Irshad Manji, die een lezing hield over haar pas verschenen boek “Allah, Liberty and Love”. Manji is feministisch, openlijk lesbisch èn moslima en dat maakte haar in de ogen van die islamgekken tot een gerechtvaardigd doelwit. De radicalo’s meenden te kunnen bepalen dat Manji niet mocht spreken over Allah en wilden haar met geweld de mond snoeren. Bij welke praatprogramma’s zijn Elforkani en Wijbenga toen aangeschoven om hun afkeur en hun zorgen uit te spreken?
Kaarten Elforkani en Wijbenga tijdens hun werkzaamheden in “de gemeenschap” ooit wel eens de problematiek van (seksueel) geweld tegen vrouwen en meisjes aan? Wordt er door Elforkani wel eens gepreekt in de moskee dat mannen hun poten thuis moeten houden omdat er zoveel moslima’s noodgedwongen in Blijf-van-m’n-Lijfhuizen verblijven? Wordt er wel eens serieus en indringend gesproken over eergerelateerd geweld? En over dochters die naar afgelegen dorpen in het land van herkomst worden gedeporteerd, omdat ze zich hier niet netjes gedragen? Over hele gezinnen die na de vakantie niet terugkeren, omdat pa een nieuw nestje wil bouwen? Over de “loverboys” die meisjes vaak met gruwelijk geweld de prostitutie in dwingen? Enzovoorts enzomeer.
Zolang Elforkani en Wijbenga niet aanhoudend en voortdurend pal staan voor de rechten en gelijkwaardigheid van vrouwen en homo’s binnen en buiten de islam, in hun werk en in de media, zijn ze volstrekt ongeloofwaardig als ze met gerimpelde voorhoofden en bezwaard gemoed hun zorgen over islamitische radicalisering met heel Nederland delen.
Democratie is niet de naam van een winkelcentrum waar je naar believen kunt gaan shoppen als het jou toevallig uitkomt of als jij even iets nodig hebt. Geen markt waar je kunt onderhandelen of afdingen. Democratie en de daarbij behorende rechten en vrijheden zijn een package deal: it’s all or nothing at all en er is geen uitverkoop.
@MajaMischke vraagt zich af Elforkani en Wijbenga nu ook onder de definitie van Ineke van der Valk vallen… qua islamofobie.
