Beste Bert,
Ik ben laatst geïnterviewd voor de rubriek ‘De Transfer’ van het wervings- en selectiebureau De Redactie en het leek me goed jou het interview van tevoren even te laten lezen. Dan kan ik eventueel nog dingen laten wijzigen. Komt ie:
De Transfer met Jan Dijkgraaf
In de rubriek De Transfer wordt een briefjesschrijver geïnterviewd, die een belangrijke carrière move heeft gemaakt. Zoals de overstap van het ene medium naar het andere. Deze keer stelden we de vragen aan Jan Dijkgraaf, die vorig jaar de switch maakte van Myjour naar The Post Online.
Van Myjour naar The Post Online, hoe is dat zo gekomen?
Ik keerde terug naar mijn roots. Bij precies de website die ik altijd voor ogen heb gehad. Een glossy site vol positivisme en power.
Waarom was je de perfecte match voor de rubriek ‘Briefje van Jan’?
Bert Brussen en ik dragen hetzelfde dna als mens. Hij is mijn overtreffende trap; ik bewonder zijn energie, goedheid en openheid enorm. Er zit grenzeloos veel liefde in hem en zijn gezin, maar ook in zijn werk. Ik denk dat ik inmiddels goed geschoold ben in het vak. Na 25 jaar ervaring bij media als Panorama, Metro, Management Team en HP/De Tijd, vaak in leidende functies, weet ik heel goed wat ik wil, wat werkt en vooral: wat niet werkt. Less is more is een beetje een cliché geworden, maar als het om briefjes schrijven gaat klopt dit wel. Uiteindelijk moet alleen het beste over blijven. Alle vulling om het vullen en al het eeuwige recyclen wat veel websites doen, is zonde. The Post Online is qua toon, uitstraling en denken één op één mezelf: wel positief, creatief, tot het gaatje toe oplossingsgericht, open en zeer levenslustig en niet cynisch, teruggetrokken, veilig, behoudend. Daarbij gaat The Post Online meer om innerlijke schoonheid dan om uiterlijke, dat is ook wel eens een verademing.
Over welke kwaliteiten bezit een goede briefjesschrijver volgens jou?
Bottom line moet hij/zij een goed mens zijn. Met een topsportmentaliteit, dus altijd gaan voor het beste. Dinand Woesthoff haalde laatst Obama aan: be kind and be usefull. Dat is het. Meer niet.
Wat was je eerste wapenfeit bij The Post Online?
Ik ben vooral doorgegaan op het heel goede wat er al was en fantastisch is neergezet door vakmensen. Wat ik wel vond: alles lag wel erg vast in formats, soms was het zo star. Bas Paternotte zei meteen: als je wilt opschudden, doe dat! Graag! Ik kom net als mijn goede vriendin Jildou van der Bijl van LINDA uit de mannenbladenschool van de jaren negentig bij VNU. En ik ben in mijn VNU-jaren erg beïnvloed door mensen als Hans Verstraaten, Anneliese Bergman en Rob van Vuure. Dus ik durf net wat meer, ga net wat verder en als iets heel goed is, krijgt het de ruimte. Staat het voor 200 woorden ingedeeld, maar is het beeld briljant en is de tekst subliem? Dan gaat het zo naar 3600 woorden. Nog een foto? Ja hoor, nog een foto erbij. En dan sleutelen we net zo lang aan de site tot alles weer in balans is… Daar schrokken ze bij The Post Online in het begin wel even van, maar inmiddels merkt iedereen dat het werkt en is iedereen zo flexibel als het maar kan.
Welk element of kenmerk van deze site mag nooit veranderen?
Dat de zoektocht naar geluk op een urgente manier wordt uitgewerkt. Dus geen gezweef, maar hands on. We willen echt een verschil maken, echt mensen inzichten geven en helpen. Het is geen trucje. Dat moet genadeloos doorgevoerd worden in alle briefjes. Dat gaat al heel erg goed, maar kan nog veel beter. Dat is aan mij, ik moet het denken van mensen net zo lang beïnvloeden dat ze het gaan begrijpen, dat iedere zin, iedere foto, iedere beslissing logisch is in die zoektocht naar geluk.
Wat zijn de belangrijkste doelen voor de komende jaren?
Mijn moeder zei laatst dat ze op één The Post Online drie artikelen had gelezen die haar nieuwe inzichten hadden gegeven, dat ze die toepaste in haar leven en dat het haar echt had geholpen. Meer doelen kun je bijna niet hebben. Ik ben heel ambitieus als het gaat om bereik, winst, uitbreiding, frequentie en volume, maar bottom line is er maar één doel: mensen een beetje liefde geven in de vorm van een briefje dat ze inspireert en inzicht geeft waar ze wat mee kunnen in hun leven. Dat is het schitterende thema in het nummer van wijlen Bram Vermeulen, De Steen. ‘Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde. Het water gaat er anders dan voorheen’.
In welke aspecten van deze functie had je echt veel zin bij aanvang?
Het samenwerken met mensen die elkaar steeds beter maken. We zijn behoorlijk scherp op elkaar, behoorlijk kritisch, maar ook heel bewonderend, heel motiverend. We werken met sublieme fotografen, schrijvers en vormgevers die allemaal hetzelfde denken, het zijn allemaal mooimakers, maar dan komt er een eindredactie overheen en die geeft het allemaal nog eens een extra verfje vol logica, die pelt net genoeg af dat het mooie aan de oppervlakte komt. Dat hiërarchieloze samenwerken had ik echt voor ogen en daarin had ik ook het meeste zin: dat alle specialisten konden uitblinken. Wat dat betreft vind ik ook dat hoofdredactie en briefjesschrijver naast elkaar moet staan. Hoofdredacteur Bert Brussen is echt mijn held. Zijn beeldgevoel en scherpe oog voor schoonheid is van internationale topklasse.
En waar zag je best een beetje tegenop?
Ik zag er niet tegenop, maar wist dat Bas Paternotte zeer kritisch mee keek. Bas is in dat opzicht de Louis van Gaal van The Post Online: hij heeft altijd gelijk. Als je dat steeds weer ondervindt, word je steeds blijer met zijn opmerkingen. Al zijn aanwijzingen leiden tot verbeteringen, hoe fijn is dat voor mij als briefjesschrijver, hij maakt mij dus steeds beter. Zijn kritiek is nooit persoonlijk, het is altijd met de bedoeling van een 8,5 een 10 proberen te maken. En als ie iets goed vindt, juicht hij harder dan wie ook. Ik houd zielsveel van hem.
Waar kun jij als briefjesschrijver absoluut niet zonder?
Het samenspel tussen Bert, Bas, The Ed en mezelf. En daaropvolgend: het samenspel met de hele redactie en eindredactie. Ik heb eindelijk weer het gevoel dat ik had in de midden jaren negentig bij Panorama: dat je daardoor iedere dag leert en beter wordt. Dat heb ik best lang gemist in mijn werk, mensen om me heen die me beter maakten.
Omschrijf eens je ideale lezer?
Betrokken, bevlogen, iemand die geluk zoekt, maar dat niet alleen doet voor zichzelf, de lezer van The Post Online wil dat geluk delen. Van dat delen zijn wij allemaal erg. Ik geloof er heilig in dat in deze tijd, vol verwarring en cynisme en hardheid, een site als The Post Online een nieuw en krachtig geluid is. Dat kan alleen als de lezers daarin ook echt mee doen. En dat doen ze. De reacties zijn in aantal en in positivisme overweldigend.
Wat voeg jij toe aan het merk, wat is jouw signatuur?
In The Post Online zit veel empathie. Daarin speel ik, geloof ik, wel een vrij dwingende rol;) Ik ben graag de playing captain van de briefjes. Sturend, leidend, maar wel met de mouwen opgestroopt aan kop sleurend. Dat denken, die levensfilosofie van ‘samen ervoor gaan, samen delen en samen het beste nastreven’ wil ik graag terug zien bij The Post Online.
Maak de zin af: Een perfecte werkdag voor mij is als…
…ik blije mensen om me heen ervaar die het gevoel dat alles samenkomt, beeld, tekst, boodschap, schoonheid, urgentie, delen.”
Heb jij nog opmerkingen of kan ie zo door?
Groet,
JanD
PS. Denk jij dat er mensen zijn die ik moet uitleggen dat ze op die rode tekst moeten klikken om de dieperliggende gedachte te begrijpen? Of zitten die alleen bij de Joop?
