Kia lanceert dit voorjaar alweer de vierde generatie van de Sportage. Maar eh, hoe spreek je de naam van deze Koreaanse SUV eigenlijk correct uit. Sport-tits?
Ja, dat mag. Maar, zo vertelden Kia-officials ons tijdens de kennismaking met deze bolide in Spanje, het mag ook rijmen op massage. Spor-taasje dus. Maak vooral uw eigen keuze op een verjaardagsfeestje. Trouwens, daarover gesproken: met een Kia Sportage maakt u tegenwoordig wel de blits in sociale omgevingen, want het lelijke eendje uit Korea is tot een fraaie Zwaan uitgegroeid. Je zou bijna kunnen zeggen, dat Kia zelfs een beetje overmoedig is geworden, gezien de vele stijlelementen die ze aan de vierde editie hebben toegevoegd. Waar de voorganger redelijk sober was vormgegeven, daar is deze Sportage bijkans een orgie van honingraatmotiefjes, Porsche-achtige (jawel) koplampen en wufte lijnen van het koetswerk. Vanuit elke hoek lijkt het metaal en glas weer anders te smoelen, maar wij houden wel van die visuele uitdagingen.
Ooit was Kia overigens een prijs- en straatvechter, maar deze Koreaan heeft inmiddels een keurig pak aangetrokken. Natuurlijk, de basisversie valt vanaf een scherpe 26.000 euro te bestellen, maar dan krijg je bijvoorbeeld een 1.6 GDI-motor, die matig trekt. Het fijne van de nieuwe Sportage is juist dat het diezelfde nieuwe en heerlijke turbo-krachtbron (van 177 PK) uit de Hyundai Tucson heeft gekregen. Die is er echter pas vanaf 36 mille. Nog steeds best concurrerend, maar de Primark-connotatie is weg. Misschien maar beter ook.
Binnen is dat voortgezet, het wemelt van de USB-ingangen, er is stoelkoeling (ook van de rugleuning) en tegen meerprijs is er een JBL-geluidsinstallatie beschikbaar. Ook de ruimte blijkt toegenomen, waarmee de Sportage slungel-proof is. Vreemd is wel dat KIA in haar vaart der volkeren adaptieve cruise-control en een head-up display vergeten is. In –en uitparkeren kan ie
wel.
Bij Kia kan je er bovendien altijd van uitgaan, dat elk model stukken beter is dan het voorgaande. Klinkt logisch, maar dat gebeurt niet altijd in de auto-industrie. De wegligging van de vorige Sportage was al robuust, maar die van deze nieuwe editie is haast verfijnd, ja gracieus te noemen. Ze hebben hem zelfs losgelaten op de – heus – Nürburgring, waar het onderstel geen krimp gaf.
Goed, die limiet komt niet snel in zicht als je met je caravan richting Winterberg sloft, maar ook een kuilerig en bochtig parcours in Spanje verorbert ie zorgeloos, merkten wij. Ook een fijne optie: de gehoorzame automatische bak met dubbele koppeling, daarmee koerst de Kia nog soepeler. De topversie (met een 2.0 diesel van 185PK) kent overigens weer een reguliere automatische transmissie. Een zuiperd is de Sportage niet. Onze turbo reed op een vrij realistisch (heuvel)parcours een verdienstelijke 1 op 14 Euro95.
Conclusie? Met de Kia Sportage koop je eigenlijk een auto-evolutie. De nieuwe is gewoon prachtig, de eersteling was een retard. Ook toen al. Zie de Sportage als een klassiek stapelende scholier. Begonnen op de Mavo, doorgerold naar Havo 4, geslaagd en daarna zijn slag geslagen op het VWO. Inmiddels is ie al bijna afgestudeerd. Dat is de boeiende reis die Kia heeft gemaakt. Niet op talent, maar op doorzettingsvermogen. Wat wil je nog meer in een auto? Nou ja, dat ie op z’n Lee Towers nog wel gewoon zal blijven, deze Sport-tits.
