De wereld op zijn kop, een lachende en ontspannen Mart Smeets. Buigt voor Buma, omdat hij de Elfstedentocht ooit heeft uitgereden. Weg grimmigheid, zuurheid, arrogantie. Politieke contrasten verdampen, principes gaan overboord. Even zijn we allemaal één aan de stamtafel van Pauw & Witteman, want we hebben weer oranje helden.
Erben Wennemars eerder op de dag in tranen, mooie tv, een commentator die zijn emoties niet kan bedwingen. Moeten we vaker zien, inplaats van de houten klazen, de ‘deskundigen’, die hun voorspelbare riedeltjes afdraaien.
Maar er is ook boosheid, ontgoocheling, verbazing, minachting. Voor de lul met het startpistool, want bij hem begint de tijdregistratie. Vervolgens moet een transponder aan de enkel van de helden elke honderdste van een seconde registreren. Bij en over de meet wordt de hele handel bij elkaar opgeteld. Moderne techniek zou je denken, maar dat is een illusie, want die feilloos geregistreerde tijd wordt even later alsnog gecorrigeerd. Snapt u het? Toch maar weer terug naar de oude, vertrouwde stopwatch uit het tijdperk Ard en Keessie?
De gebroeders Ronald en Michel Mulder, zo weggelopen uit de Kameleon, de eeneiige tweeling Hielke en Sietse van het Russische ijs, bliezen het wereldnieuws van het scherm. Even geen Syrië, zelfs de affaire Plasterk kwam op de derde plaats.
Alleen de wonderbaarlijke dood ‘onder verdachte omstandigheden’ van ex D’66-politica Els Borst kreeg voorrang, met een eerste reactie van Pechtold aan de telefoon. Toch zal de deceptie van Jan Smeenkens, hij was een paar luttele seconden Olympisch kampioen, meer op het netvlies blijven plakken dan de zeer gewaardeerde oud-minister van Volksgezondheid tijdens twee paarse kabinetten.
Is ie ‘too big to fall?’ Terwijl we helemaal niet aan ijdeltje Plasterk willen denken omdat we de schaatsroes willen vasthouden, wordt dat vandaag toch de hamvraag in weer een nieuw mediacircus. Plasterk heeft onzin verkocht, vindt Buma en dat maakt hem niet geloofwaardig (meer?) als minister, die over de veiligheidsdienst van ons land zou moeten waken.
Vooral het feit dat Plasterk zijn dwalingen en verzinsels voor de camera van Nieuwsuur heeft geuit, zit de CDA-voorman dwars. Daarmee geeft hij aan dat Plasterk omvalt van mediageilheid, zonder enige kennis van zaken betreffende het dossier, waar hij verantwoordelijk voor is.
Die media-performance van Plasterk, hoedje, toneelstukje, baardje, geen baardje, de speelbal en ‘vriend van de zender’ Powned, zit de Tweede Kamer vandaag ontegenzeggelijk meer in de weg, dan de inhoud van het debat.
In die zin hebben alle leden en het voltallige kabinet natuurlijk pakken boter op hun hoofd, want het is duwen en trekken voor een plaatsje in onze dagelijkse praatprogramma’s. Of dat nu is bij gastheer Umberto Tan van de commerciëlen of in alle varianten die de publieke omroep inmiddels telt.
Sinds Eén op Eén (KRO) erbij is, overheerst bij mij een wee gevoel dat ik alléén nog maar naar een overdosis aan ijdelheid en narcisme kijk, zowel aan de kant van de (politieke) gast als aan de kant van de interviewer.
Eerder voorspelde ik dat Plasterk overleeft, ondanks zijn volledig misplaatste catwalkgedrag. Ook bij Buma zag je de aarzeling,al komt Plasterk volgens de CDA-er niet weg met een simpele ‘sorry.’
Vandaag kijken we naar de politieke soap ‘Barbertje moet hangen’, het is alleen de vraag hoeveel credits ‘ome Roon’ nog over heeft en hoe groot de weerzin is tegen zijn veelvuldige optredens in de media. In mijn perceptie wordt de minister van Binnenlandse Zaken daar vooral op afgerekend.
Zijn fouten toegeven, Plasterk gaf al antwoord op 65! Vragen, wordt één verhaallijn van ‘Barbertje moet hangen.’
De tweede lijn in het scenario van vandaag is zijn belofte, dat hij meer ingetogen gedrag vertoont naar de media toe, of liever en sterker nog, helemaal van het scherm verdwijnt.
Want àls hij die belofte inlost, komt er weer een prestigieus plekje vrij voor zijn even geile collega’s, die voor de camera’s evenveel risico lopen als Barbertje, maar dat is altijd ondergeschikt aan de ‘five minutes of fame’.
