Philip Seymour Hoffman, weet u nog, die acteur die vorige week dood op het toilet werd aangetroffen na een fikse overdosis? Die dus. De man leed aan serieuze drugsverslaving, al jaren. Zoals dat dan gaat: met pieken en dalen, afkickklinieken en perioden van euforische nuchterheid die onvermijdelijk opgevolgd werden door langere perioden van neerslachtigheid waarin hij opnieuw naar de fles, het poeder of de naald greep.
Hoffman was een groot acteur en zijn dood maakte hem groter dan hij was, een menselijke reflex op de onverkropbaarheid van een tragische dood (zie Antonie Kamerling). Daar hoort ook the blame game bij, want bij de rouwverwerking hoort een zondebok.
Onzin natuurlijk.
Lees verder op HoeMannenDenken.
