Je hele schoolcarrière staat in het teken van dat ene moment. Het moment dat je nog één keer mag stralen terwijl de halve school en je vrienden staan te kijken. Strakke BMW’s, scootmobielen en Porsches die aanrijden, het geflits van camera’s en een applaudisserend publiek.
Mooi opgemaakte meisjes, jongens die voor de gelegenheid nog eventjes naar de kapper zijn gerend en zelfs de meest slordige en onverzorgde mensen van de school hebben hun avondkleding uit de kast getrokken. De meest glamoureuze avond van je schoolcarrière: het eindexamengala.
Met nog drie maanden te gaan (voor mij nog 94 dagen!) begint de stress toch wel toe te slaan. Wat moet ik met mijn haar? Kort, lang? Krullen, stijl? Mijn haar vast? Los? Wat moet ik met mijn make-up en wat als ik op die dag nou nét een puistje krijg? Mijn hoofd vullen zich langzaamaan met rampscenario’s, maar ik probeer de zenuwen te sussen met het idee dat ik nog vierennegentig dagen kan repeteren.
Na lang zoeken op internet, het bezoeken van andere gala’s en de leukste zaakjes afstruinen besef ik me langzaam dat ik nu echt zélf moet beginnen met zoeken. Want wat wil ik nou eigenlijk? Lang? Kort? Asymmetrisch? Strapless? Halterjurk? Zoveel keus en zoveel mogelijke blunders.
Mijn zoektocht begon afgelopen week in Amersfoort. Overdonderd door alle mogelijkheden, ben ik in het wilde weg naar jurken gaan graaien. Met in mijn hoofd een Assepoester-jurk greep ik toch
vooral naar de overdreven jurken, vol tierelantijntjes, en de kortere modellen. Ik vind korte jurkjes vaak heel mooi, maar voor een gala heb ik er toch de nodige twijfels over.
Vooral omdat je niet een slachtoffer wil worden van het ‘ik zie je kruis’-effect. Veel dames die kiezen voor een (te) kort model vergeten dit als ze, hooggehakt, uit de auto stappen. Daarom een tip voor alle dames die in het kort gaan dit jaar, óf je oefent hoe je netjes uit een auto stapt, óf je kiest een jurk van een beschaafde lengte.
Geloof me. Niemand vindt het aantrekkelijk als je alles a-public showt.
Daarom besloot ik al vrij snel voor een langere jurk te gaan. Na wat advies van de verkoopster (“Je heupen worden zó breed in deze jurk!”) week ik ook af van de Assepoester-droom. Na het passen van veel verschillende jurken, de ‘ooohs’ en ‘aaaahs’ van de mensen om me heen , belandde ik in een kleine depressie. Het gesnik van het meisje dat naast me haar tiende jurk aan het passen was, omdat zij haar jurk ook maar niet kon vinden, verbeterde mijn stemming niet bepaald. Alles dat ik in mijn hoofd had, bleek niet te werken.
Langzaam realiseerde ik me, terwijl ik het meisje naast me wat complimentjes toestak, dat alles waar ik zolang over gedroomd had toch echt in duigen zou vallen. Niks Assepoester. Misschien moest ik het maar over een andere boeg gooien en voor een simpeler model kiezen. Het model waarvan ik eerder van dacht dat het me niet zou staan: daar werd ik plots verliefd op.
En dat gebeurt ook met veel andere dingen die ik meemaak. De vooroordelen vliegen je tegenwoordig om de oren en zelf oordelen we ook allemaal net iets te snel. Kijk een keer verder dan doe eerste gevreesde indruk en laat je niet altijd leiden door dat ene ‘perfecte’ plaatje in je hoofd. Laat je verrassen en omarm andere ideeën. Wedden dat het beruchte gala nog veel glamoureuzer wordt?
