In 2014 capituleert Zwarte Piet. Dat is sinds vanmorgen mijn stellige overtuiging. De anti-Zwarte Piet-lobby, die in 2013 bizarre vormen aannam, begint namelijk aanstaande zaterdag middels een officieel kick-off evenement van actiegroep Kick-Out Zwarte Piet. Exact 286 dagen voordat we het ‘heerlijk avondje’ vieren. Ik heb geen zin in veertig weken ellende en een herhaling van zetten. Ik pas.
Na enkele jaren met speldenprikken, barstte de bom onder het Sinterklaasfeest vorig jaar in alle hevigheid. We waren gewend aan de kritische noot van Quincy Gario, die in de laatste weken van november zijn zegje mocht doen in een enkel praatprogramma of kwaliteitskrant. Met het uitgeleiden van de stoomboot ebde ook zijn geluid vaak weg.
Afgelopen jaar kreeg hij ongekend veel bijval en leek de discussie uit te monden in een climax, ware het niet dat de voorstanders van Zwarte Piet (lees: tegenstanders van de tegenstanders) op de barricaden sprongen. De Pietitie werd een megaklapper met ruim twee miljoen likes in krap twee dagen, honderden sympathisanten togen naar het Malieveld en zelf in Den Haag stond de knecht van Sinterklaas op de politieke agenda. Er werd gevreesd voor ongeregeldheden bij de intocht in Groningen, maar die bleven god zij dank uit.
Terwijl de rechter bepaalde dat Zwarte Piet niet racistisch is, werd toch besloten voor een versobering van Pieterbaas. Gouden oorringen werden in de ban gedaan en de zwarte pruik werd her en der vervangen voor een andere haardos. Voor gekleurde Pieten bleek het nog te vroeg. Zowel in Hoogezand als in Utrecht eindigden plannen met regenboogpieten als proppen papier in en rondom de prullenmand vanwege doodsbedreigingen.
Tegenstanders hielden een stil protest tijdens de intocht in Amsterdam, sleepten zelfs Rosa Parks aan haar haren de discussie binnen en een consultant van de Verenigde Naties riep iets. Menig gekleurd medemens – en enkele blanke sympathisanten – zette zich af tegen wat in hun ogen stoelt op racisme en slavernij, waarop de blijf-met-je-poten-van-onze-tradities-af-groepering zich tegen de racismeroepers keerde. Dat is een korte samenvatting van een maandenlange discussie.
En de discussie gaat door. Een mentaliteitsverschil gaat de doorslag geven. De anti-Pieten hebben geproefd aan victorie en hunkeren naar een definitieve omslag. De strijd volhardt en begint haast beangstigende vormen aan te nemen. Het is potdorie februari. We horen over de Elfstedentocht te fantaseren, niet over Sinterklaas. Toch wordt aanstaande zaterdag “een dag waarop we zullen reflecteren op de acties tegen Zwarte Piet in 2013 en een dag waarop we de strijd in 2014 zullen inluiden”
Eigenlijk gaat het allang niet meer om de kleur van kindervriend Piet, maar om een manier om gehoord te worden. Om mee te tellen en mee te praten. Ik kan de discussie niet meer aan. Van ‘doe niet zo sneu, het is een kinderfeest’, neig ik steeds meer naar: ‘Het zal wel, kleur die Piet hoe je maar wilt, volgende onderwerp a.u.b.’ Tien maanden deze ellende ga ik niet trekken. Maar de anti-lobby zeker weten wel. En daarom voorspel ik u: Zwarte Piet capituleert dit jaar.
