Universiteiten zijn in de Westerse wereld geïnfecteerd door een even besmettelijke als politiekcorrecte vorm van irrationaliteit.
Laat ik het zo zeggen: waar dacht u dat regressief links überhaupt zijn ideologische munitie vandaan haalt? Universiteiten, sinds de jaren zeventig toch al linkser dan een alternatieve studentenvereniging, gaan steeds een stapje verder. Gender, ras en klasse moeten overal (overal) bij betrokken worden.
Leest u de samenvatting van het wetenschappelijke (!) artikel ‘Willful knitting? Contemporary Australian craftivism and feminist histories‘ door dit zonnestraaltje.
“In this article, I connect two contemporary Australian examples of craftivism, Casey Jenkins’s performance art piece ‘Casting Off My Womb’ and the Knitting Nannas Against Gas in Lismore, NSW, to explore histories of feminism, performance art and activism. I argue that these public acts of knitting are disruptive, they challenge expectations and disturb order. I highlight some of the complexities in feminism’s relationship with domesticity, noting tensions, but also the ways meanings shift and change. The potential scope of craftivism is rich, with protests spanning from the body and reproductive rights to preventing environmental degradation. In exploring these examples of craftivism, I argue that linking contemporary craftivist practices to histories of feminist activism can highlight the persistence of feminist disturbance across time.“
Dit is precies even wetenschappelijk als Japans walvisonderzoek. Maar ja, wie op deze nonsens kritiek heeft, diskwalificeert zichzelf als witte man. Het is jammer dat veel docenten en hoogleraren zo laf zijn, want wie niet in opstand komt tegen deze progressieve politisering van wetenschap, faalt als wetenschapper. Wie niet durft te zeggen wat het verschil tussen waarheid en onwaarheid is, wie zwijgt als hij duidelijk ziet dat de keizer geen kleren aan heeft, die zou wetenschappelijke twijfel moeten inruilen voor zelftwijfel.
