“De afgelopen maanden bewees de gevestigde orde in ons waterrijke snelkookpannetje aan de Noordzee namelijk dat het water hen hoog aan de lippen staat. Bijna zonder uitzondering trokken macht, media & establishment ten strijde tegen het GeenPeil burgerinitatief. Ook de talloze slechte verliezers die vandaag de schuld van hun eigen epische falen proberen te verleggen naar een ander (hoi Frans), laten twee opvallende dingen bovendrijven over de Nederlandse elites.
Ten eerste hebben we in Nederland een uitermate zwak intellectueel leiderschap. Jarenlange Ons Soort Mensen-inteelt en zwierende baantjesmolens in de Reservaten van Kaasstolp, Mediapark en Grachtengordel hebben geleid tot een uitholling van de elite, die enkel nog zichzelf en haar eigen zelfbehoud dient. De generatie ’68 is geestelijk dood en moreel leeg.
Ten tweede leggen de niet aflatende aanvallen op een democratisch burgerinitiatief bloot dat de gevestigde orde zich nog steeds niet kan of wil inleven in een burgerbevolking die in groeiende aantallen geen enkel vertrouwen meer in deze orde heeft. Of dat nou domheid, kwaadaardigheid of blinde arrogantie is, en welke van die drie erger is, dat mag u onderling uitmaken, maar het is een vicieuze cirkel die in een goed functionerende samenleving júist door een ontwikkelde elite doorbroken zou moeten worden.
Zo niet in Nederland. Hier probeerden ze om een karikatuur van GeenPeil te boetseren en die vervolgens keihard aan te vallen – maar die karikatuur leek op geen enkele wijze op GeenPeil (of vond iemand dat het hysterische Poetinframe wél beklijfde?) en daarmee vocht het establishment vooral een schaduwgevecht tegen het eigen spiegelbeeld.”
Exact. Precies dit.
En daarom is Geenpeil (inclusief iedereen en alles er omheen) zo’n groot succes: het toont feilloos aan wat het werkelijke probleem is in Nederland, namelijk een vastgeroeste elite, een dichtgetikte politieke kaste die zichzelf in een achterhaald systeem muurvast heeft gedraaid en het absolute onvermogen tot verandering, herziening, kritiek of zelfs maar zelfreflectie.
De elite wilde democratie, daar strijdt die elite immers al voor sinds 1968, nu krijgt de elite de democratie die ze wilde. En dan blijkt ineens dat het nooit om democratie ging. Maar om macht. Ordinaire, banale macht.
Ja, dat doet pijn.
Op naar het volgende referendum!
