Volgens de Franse psychoanalyticus en filosoof Daniel Sibony, die als kind in Marokko opgroeide en Arabisch als moedertaal heeft, mag er geen twijfel over bestaan dat geweld inherent is aan de islam. Dit wil niet zeggen dat alle moslims gewelddadig zijn of terroristische aanslagen zullen plegen. Maar zodra om persoonlijke redenen of onder invloed van geloofsgenoten en predikers een moslim terug wil keren naar de zuivere islam ligt de weg naar gewelddadig gedrag open.
Diegenen die de stap zetten naar geweld zijn eerst gematigde moslims geweest. Vandaar dat de familie en vrienden vaak zeggen dat die terrorist zo’n kalme jongen was, zo hoffelijk, zo hulpvaardig. Op een bepaalde dag viel hij op een tekst uit de Koran en zo kwam hij tot geweld, omdat geweld tegen de ongelovige juist de wortel is van de islam.
Het is voor iedereen zichtbaar dat overal waar geweld is of aanslagen worden gepleegd de islam er meestal bij betrokken is. Niettemin zijn de meeste moslims van goede wil. Tot hun verbijstering ontdekken zij de andere zijde van de islam. Dit is de radicale islam die geweld tegenover de Ander predikt. De Ander dat is de jood, de christen, de ongelovige. Dit staat haaks op wat in de westerse beschaving als het hoogste ethisch principe gezien wordt: de naastenliefde, die zover gaat dat ook de vijand bemind moet worden. Dat is de reden waarom we hier gevangenen humaan behandelen en geen laffe aanslagen plegen.
Het geweld is alomtegenwoordig in de fundamentele tekst van de islam, de Koran. In de Koran is er heel weinig dat hiertegen enig tegenwicht biedt. Als het bijvoorbeeld gaat over de plaats van joden in een islamitisch land, dan moeten zij zich onderwerpen, ze moeten geloven in Allah en in zijn profeet. Ook in de bijbel is er sprake van geweld. Dit geweld is echter vrijwel altijd gericht tegen de joden zelf en de vijanden van de joden worden gezien als instrumenten van God om de joden te straffen als zij zich zondig hebben gedragen.
Zij die zeggen dat het geweld van ISIS en andere terroristen niet de islam is, zijn daarom geen leugenaars. Deze mensen zijn zodanig geshockeerd door het geweld van andere moslims, dat ze een soort ’kleine islam’ voor zichzelf creëren. Hun als het ware ‘privé-islam’ wordt gekenmerkt door vriendelijkheid, liefdadigheid, gastvrijheid, het dagelijks gebed, enzovoort. Die kleine islam wordt echter steeds opnieuw tegengesproken door de realiteit.
Niet alleen voor westerlingen, maar ook voor de moslims zelf is het zeer beangstigend dat er 1,5 miljard moslims in de wereld zijn die de overige vijf miljard mensen als vijandig zien of moeten zien, als ongelovigen die uitgeroeid of onderworpen moeten worden. De moslims die de islam zien als een religie van de vrede uiten een wens, ze willen niet dat de islam zo gewelddadig is, maar helaas is geweld een fundamenteel kenmerk van de islam. Het is daarom van belang dat we met deze moslims de dialoog aangaan in plaats van hen te zien als vijanden of als potentiële moordenaars. Ook moeten we in het Westen onze wetten durven toe te passen. Godsdienstvrijheid is geen sacrosanct principe: indien onder het mom van religie haat wordt gepredikt, of geweld tegen vrouwen en andersdenkenden, dan moet de staat ingrijpen.
In onze tijd van globalisatie en een wereldomspannend netwerk van communicatie wordt het voor de moslims heel moeilijk gemaakt gematigd te blijven. De islam is heel lang een religie van de vrede geweest, maar dan in vrij homogeen islamitische landen. De ongelovige was in die landen niet aanwezig of gedroeg zich onderworpen. Zodra de islam in contact komt met een andersdenkende, in casu de ’ongelovige’ en ’geperverteerde’ westerse mens, wordt de gewelddadige kern van de islam geactiveerd. Dit geldt in het bijzonder voor de moslims die in Europa zijn komen wonen. Eerst passen ze zich zo goed mogelijk aan, maar zodra ze onze normen en waarden overnemen worden zij er op gewezen dat volgens de koran deze normen en waarden slecht zijn. Aanpassing wordt gezien als verraad aan de religie.
In plaats van het conflict aan te gaan, kunnen we beter naar constructieve oplossingen zoeken. Vanuit het axioma dat de islam incompatibel is met de westerse moraal, moeten we streven naar vrede en voorspoed in het Midden-Oosten en Noord-Afrika.
Als de Europese moslims een vredeskorps oprichten en massaal terugkeren naar de landen van herkomst, kan dit doel worden bereikt. Europa zal hen hierin solidair ondersteunen.
