De politieke ontwikkelingen leiden onherroepelijk naar een moslimvrij Europa. Dat zal een goede zaak zijn, zowel voor moslims als voor de Europeanen. Antiracisten en antifascisten zullen steigeren bij het lezen van deze titel. Een moslimvrij Europa staat haaks op hun ideaal van een multiculturele samenleving. Een samenleving waar de verschillende bevolkingsgroepen in harmonie samenleven en allen solidair meewerken aan vrede en voorspoed.
Ik deel hun afschuw tegen elke vorm van racisme, discriminatie of onderdrukking van mensen omwille van hun etnische afkomst of geloof. Mijn visie gaat over een wereld waar allen terugkeren naar de landen waar hun wortels liggen, om daar hun verantwoordelijkheid voor vrede en voorspoed op te nemen. Ik durf te beweren dat een massale terugkeer van de moslims naar de landen van herkomst geen deportatie of gedwongen vertrek zal zijn, maar een spontane beweging die, eenmaal op gang gekomen, niet meer te stuiten zal zijn. Het voorbeeld van de moslims zal Aziaten en Afrikanen inspireren om eveneens terug te keren naar de landen van hun voorouders.
Waarom leiden de politieke ontwikkelingen onherroepelijk naar een moslimvrij Europa? Tientallen miljoenen verdrukten uit het Midden-Oosten willen de uitzichtloze burgeroorlogen ontvluchten. In Afrika staan meer dan honderdmiljoen jongeren klaar om de oversteek naar Europa te wagen. Dit zal niet alleen de Europese samenleving ontwrichten en extreem-rechts in de kaart spelen. Ook de landen van waaruit massaal wordt geëmigreerd zullen voor de achterblijvers een nog grotere hel worden. Het is bekend dat als de middenklasse en de goed opgeleiden vertrekken, de bevolking vatbaarder wordt voor extremisme. Libanon is één van de trieste voorbeelden.
We moeten daarom nadenken over een beleid dat eindelijk kan leiden tot vrede en voorspoed in bovengenoemde regio’s. De Arabische lente is mislukt. Zwart Afrika wordt al decennia lang geteisterd door stammenoorlogen, in feite al eeuwen lang. Alleen gedurende de tweede helft van de koloniale periode was er relatieve vrede en een begin van welvaart voor de gewone mensen. In deze regio’s zullen de mensen zichzelf niet met de haren uit het moeras kunnen trekken. Een militaire interventie door westerse landen biedt ook geen oplossing en kan makkelijk ontaarden in een vorm van neo-kolonialisme.
Wat de islamitische landen betreft zijn het de moslims die nu in Europa verblijven die hun broeders en zusters een betere toekomst kunnen bieden. Zij hebben de kennis, de vaardigheden en de middelen om de landen van herkomst op te bouwen. De jihadisten die uit Europa zijn vertrokken om te gaan strijden in het Midden-Oosten zijn in zekere zin de voorlopers van een nieuwe beweging. Het is nu aan de rechtgeaarde Europese moslims, ook van de derde of vierde generatie, om massaal een constructieve bijdrage te gaan leveren voor de opbouw van de landen van hun voorvaderen.
Stel dat dankzij een massale terugkeer van goed opgeleide en vredelievende moslims het onderwijs, de ziekenzorg, de werkgelegenheid, de sociale voorzieningen en de politiek in de landen van herkomst tot een hoog niveau wordt gebracht, dan ontstaat een volstrekt nieuwe verhouding tussen de Europeanen en de moslims. Een verhouding van gelijkwaardigheid en wederzijds respect. Hieruit kan een alliantie ontstaan die leidt tot een nieuwe wereldmacht.
Het gaat hier niet om een nieuwe wereldorde. ‘Orde’ roept associaties op met een sterke leider die op dictatoriale wijze een nieuwe orde wil opleggen. Het gaat om een nieuwe wereldgemeenschap, waar de individuele burgers zich verenigen om hun verantwoordelijkheid op te nemen. Eerst in eigen land, omdat een sterke natie een basis is om solidair met anderen landen te kunnen zijn, daarna volgt een mondiale beweging om een einde te maken aan de armoede, de burgeroorlogen en de destructie van de planeet Aarde.
We zijn beland in een tijdperk van extreme processen op politiek, religieus, economisch en klimatologisch gebied. Juist deze cumulatie van spanningen is een explosief mengsel. Willen we de uitdagingen van deze tijd aangaan, dan moet het volk van elke natie krachtig verenigd zijn rondom een gemeenschappelijke ethiek van verantwoordelijkheid. Minderheden die zich niet kunnen integreren worden bij dramatische ontwikkelingen tot zondebok gebombardeerd, waartegen radicale maatregelen zullen worden genomen. De opkomst van extreem-rechts is een teken aan de wand. Om de tragiek van de vorige eeuw te vermijden moet iedereen zich afvragen waar hij echt thuishoort en waar hij zich verbonden weet met mensen die gemeenschappelijke normen en waarden delen.
Deze tekst is bedoeld als een uitnodiging tot een dialoog met moslims, met antiracisten en antifascisten, over de manier waarop in Europa het gevaar van extreem-rechts een halt kan worden toegeroepen, over de manier waarop een einde kan komen aan de burgeroorlogen in islamitische landen en over de manier waarop Europa en de islamitische wereld kunnen samenwerken om een humane wereldgemeenschap te realiseren die de extreme uitdagingen van dit tijdperk aankan. Mijn droom is dat Europa samen met het Midden-Oosten en Noord-Afrika een alliantie vormt die als nieuwe wereldmacht een voorbeeld is voor de rest van de wereld.
Eind deze maand vieren de joden Pesach, het joods paasfeest. Het is een eeuwenoude traditie elkaar “tot volgend jaar in Jeruzalem” toe te wensen. Dit verlangen terug te keren naar het land van oorsprong kunnen we zien als een paradigma voor de komende tijd. Ieder mens heeft de plicht voor zijn volk op te komen en van zijn land een land van melk en honing te maken.
