Mitsubishi heeft haar vechtmodelletje, de Space Star, voor 2016 flink door de technische en visuele wasstraat gehaald. Het autootje is nu nog slimmer (en niet duurder!).
Een snelweg-killer zal het nooit worden. Maar ach, dat scheelt je weer een paar van die irritante ‘nèt te hard’-bonnen.
De Space Star is typisch zo’n wagentje dat normaliter nooit op je radar komt, maar als je hem een op vakantie als gedwongen huurautootje krijgt, denk je achteraf: niet gek. Dat geldt zeker voor de space, eh, ruimte, zowel vóór als áchterin. De Japanse fabrikant positioneert de Space Star precies tussen het mini-segment (denk de Toyota Aygo) en de compact-bolides (zeg een Peugeot 208). Dat scheelt nekklachten, maar een geruisloze snelweg-cruiser wordt het niet.
Geeft niets, want als je biotoop stad & buitengebieden is (en eerlijk: daarvoor koop je zo’n Space Star), voldoet ie uitstekend. Ook fijn: de Space Star, die drie jaar terug werd geïntroduceerd, kreeg voor het modeljaar 2016 een overhaul, die verder ging dan een routineuze facelift. De neus, de voor –en achterbumper en de spoiler achterop, werden opnieuw bedacht, evenals de koplampen. En zoals de trend gebiedt: de Space Star kent led-achterlichten als optie.
Het instrumentarium binnenin werd gelijk ook maar even meegenomen. Het semi-bonkige rijden van de eerste editie, is nu opgevangen door aangepaste schokbrekers. Bijzonder gerieflijk vonden wij de nieuwe, meer communicatieve elektrische stuurbekrachtiging. De vorige Space Star was overigens ook geen schakelwonder. Reden voor Mitsubishi om naast de fijne CVT (een soort automaat, maar dan slimmer) een verse bak te monteren in hun dappere prijsvechtertje.
Op een tientje na, is ie namelijk nog net geen tienduizend euro. Schappelijk. Leg je er wat poen bij, dan is deze Space Star uitgerust met een multimedia-systeem met Android Auto én Apple CarPlay-voorzieningen. De Space Star is Mitsubishi’s wereldauto: hij moet het (blijven) doen in de jungle van Thailand, maar ook in januari in Anchorage. Doorgaans levert zo’n ontwerp een bovengemiddeld robuuste auto op; de fabrikant wil álle (klimaat)storingen uitsluiten.
Oké, het is een Japanse auto, dus het design is wat minder uitgesproken (geef toe), maar je wint significant aan betrouwbaarheid. Iets wat minder vanzelfsprekend is bij – we noemen maar wat – vergelijkbaar voordelige Dacia’s. En nogmaals: dat de Space Star net tussen het A –en B-segment hangt, is natuurlijk zeer gunstig voor het brandstofverbruik. We mogen dan even verwend zijn met lage literprijsjes, dat is zo voorbij en dan is een zuinigerd als de Space Star weer urgent. Wij reden met de vertrouwde 1.2 driecilinder benzinemotor zo’n 1 op 18. Wil je nog meer uit een liter euro loodvrij halen, bestel dan de 1.0 driepitter.
Gelukkig is de Space Star standaard uitgerust met ESP, want bij ruig weggedrag (toegegeven, één promille van de berijders zal zo ver laten komen), houdt die het Japannertje binnen de lijntjes. En zoals als eerder al verklapt: op de doorgaande A-wegen ben je een klein visje in een hele grote vijver, al is het voor je bekeuringenadministratie niet slecht dat je ook daadwerkelijk mérkt dat je 130 rijdt.
