Het lijkt een probleem te zijn tegenwoordig: mensen die geen flauw benul hebben hoe ze om gaan met kritiek en negativiteit. Het is veel jongeren zo ingeprent dat ze geweldig en uniek zijn, dat ze geen flauw benul hebben hoe veel problemen ze werkelijk wel niet hebben. Fijn voor hen natuurlijk, maar voor elkander alleen maar irritant.
Gevoed door de Human Potential Movement in de jaren 70 en 80, die geloofde dat mensen, als zij zich goed zullen voelen over zichzelf, zich ook goed zullen voelen over de wereld en anderen. Het gewenste resultaat werd echter niet bereikt: in plaats daarvan kregen we een generatie met een ego zo opgeblazen dat Holle Bolle Gijs er niets bij is.
Misschien heb je bij maatschappijwetenschappen wel een pyramide gezien met de ‘Hierarchie van behoeften’. Deze pyramide stond centraal voor de Human Potential Movement (vanaf nu HPM). Bovenaan deze pyramide staat zelfverwezelijking. Het was de bedoeling dat mensen een leven van hoge kwaliteit konden leven, gevuld met blijheid, creativiteit en voldoening. Als dat zou lukken, dan zou de wereld zonder teijfel een betere plek zijn. En hoe bereik je dat?
Met drugs, natuurlijk! Compleet logische redenering, het zijn immers de jaren 70. Het geweldige idee om de wereld te verbeteren en iedereen blij te maken, is massaal aan de wiet, paddo’s en LSD te gaan. Godzijdank is dat idee niet blijven plakken, maar de daaraan verbonden mentaliteit blijkbaar wel.
Het gevolg is duidelijk: een groep mensen die de zin “Wat ik doe is goed, ongeacht wat je me vertelt” een beetje te enthousiast aanhangen. Mensen die alle kritiek afwimpelen en geen centimeter afwijken van de koers die zij geloven dat het beste is. En jee, wat is dat ongelofelijk irritant.
Zo wordt basisschooldocenten al opgedragen van het woord ‘niet’ af te zien, want dat is te negatief. Je mag een kind dus niet vertellen dat zijn of haar antwoord ‘niet klopt’. Nee, je moet zeggen ‘Goede poging, maar ik zoek naar iets anders!’. Zie dat kind maar eens naar de middelbare school gaan en geconfronteerd worden met de bikkelharde cultuur waarin docenten het woord ‘niet’ naar je hoofd slingeren alsof het niets is. Schande!
Het lijkt tegenwoordig of mensen geen kritiek meer kunnen hebben zonder te reageren met één van de volgende uitspraken:
Met name het laatste is complete idioterie. Het hele idee van kritiek is dat je er iets van zegt als een ander iets verkeerd doet, zodat ze het kunnen verbeteren. Waarom zou je mensen alleen moeten vertellen hoe geweldig ze zijn, en niet dat ze zich achterlijk gedragen? Het lijkt te zijn dat mensen bang zijn om kritiek te leveren, noch in staat te zijn het te kunnen accepteren. Mensen gaan geloven dat ze dingen goed doen, terwijl dat niet zo is. En als je iets fout doet, dan mogen anderen dat ook noemen. Vind ik dan.
Als je dat stom vindt, dan mag je dat best tegen me zeggen. Heb ik helemaal geen problemen mee.
Beeld: Kjersti Faret
