Zaterdag is uitgeroepen tot nationale actiedag tegen TTIP. Op tientallen plaatsen in Nederland wordt actie gevoerd. Zo ook in Amsterdam, al trekt het winkelende publiek zich er betrekkelijk weinig van aan. Op het Beursplein wordt het vermaledijde handelsverdrag tussen de EU en de VS “begraven”, samen met TTIP-zusje CETA waarin de handel tussen de EU en Canada wordt geregeld. Een betere plek voor zo’n protestactie bestaat niet: tussen de Amsterdamse Beurs, de Bijenkorf en een nog te openen mega-Primark.
Hoewel deze begrafenis is georganiseerd door vrijwilligers, zijn er ook veel organisaties die acte de presence geven: SP, GroenLinks, Piratenpartij, FNV, Milieudefensie en Partij voor de Dieren. Hun precieze rol wordt niet duidelijk, behalve dat ze bijna allemaal een spreker leveren. De autonomen uit Den Haag, de Internationale Socialisten en de NCPN zijn er ook, maar spreken niet. De opstelling is eenvoudig: voor de Beurs is een klein podium opgesteld en midden op het plein staan twee plastic grafkisten met de letters TTIP en CETA.
Er zijn vandaag enkele honderden demonstranten. De sprekers herhalen traditiegetrouw bekende, tamelijk hysterische klachten over TTIP: het bedrijfsleven krijgt steeds meer macht, ook over de regelgeving in de betrokken landen, consumenten hebben helemaal niks aan TTIP en het is nog slecht voor het milieu ook. Een onbekende vrouw meldt in een zweverig betoog TTIP op een lijn gesteld kan worden met rassenwetten en allerlei andere ellende uit het verleden. Ook zou er een relatie bestaan tussen TTIP en het ontstaan van vrouwenkiesrecht.
Zo doet het protest uiteindelijk niet alleen hysterisch, maar ook een tikkeltje psychiatrisch aan. TTIP is nog niet uitonderhandeld – lees: de definitieve inhoud ervan staat niet vast – en hoewel CETA wel “af” is, zijn er nauwelijks referenties aan wat er in juist dat verdrag staat. Toch komt Ewald Engelen met een Andries Knevel-achtig vingertje schreeuwen dat de voorstanders van TTIP “van de pot gerukt” zijn en komt Matthijs Pontier van de Piratenpartij vertellen dat het waterschap door toedoen van zijn partij “TTIP-vrij” is geworden.
Dan is het tijd voor de begrafenisstoet. De kisten met TTIP en CETA gaan voorop. De spreekstalmeester meldt dat we tijdens de demonstratie “vrijelijk expressie kunnen geven aan onszelf”. Na de stoet van ruim een half uur is er een korte begrafenis. Dit theatrale deel wordt omlijst door personen in pakken die kennelijk begrafenisondernemers moeten voorstellen, maar door uw verslaggever niet zo worden herkend. Deze mannen trekken een groen kleed met nepgras over de kisten. De begrafenis is daarmee voltooid en de manifestatie zit erop.
Er zijn al 150.000 handtekeningen verzameld voor een referendum over TTIP, leren we. Hoewel die voor een aanvraagprocedure sowieso niet geldig zijn, is iedereen er toch enthousiast over. Maar misschien is er nog een probleem. Een referendum vraagt een maandenlange inzet van vrijwilligers om kiezers naar de stembus te krijgen. De spreekstalmeester vertelt dat er zondag in Amsterdam een manifestatie is over TTIP met “internationale kopstukken”. Er zijn vrijkaarten. Leuk voor dit soort politiek geëngageerde types, maar na een uur is hij zijn vrijkaarten nog steeds niet kwijt.
Chris Aalberts doet onder de titel #Bruslog – Brusselse logica – verslag van Europese politiek in Brussel, in Den Haag en in het land.
