“Het fundament van de rechtsstaat is het respect voor het individu. Dat concept komt inderdaad uit de joods-christelijke traditie, met dien verstande dat we er vervolgens een seculiere constructie van hebben gemaakt. Het fundament van onze rechtsstaat is niet de familie, niet de stam, en niet de religie. De constructie is gebaseerd op respect en vrijheid voor elk individu, met de nodige begrenzingen die onvermijdelijk zijn als we de samenleving willen laten floreren. In die constructie zit een moreel idealisme, maar zo wordt dat vandaag soms niet meer gezien. Onze samenleving wordt beschouwd als amoreel of zelfs immoreel.
Als je daar te ver in doorgaat [in quota om gelijkheid te bevorderen], raakt het de kern van de constructie. Dan laat je het anker los en sla je op drift. Samenlevingen worden steeds meer divers, dus voor je het weet krijg je een opbod en worden maatregelen die de gelijkheid moeten bevorderen arbitrair. Voor een deel is dat al het geval. Quota voor vrouwen zijn er alleen maar gekomen omdat vrouwen, om historische redenen, de belangrijkste lobby zijn.
De quotamaatschappij is de ontkenning van ons samenlevingsmodel. Punt. Quota zorgen ervoor dat iemand in een positie komt omdat die een bepaald persoonskenmerk heeft. Het gaat er net om dat die niet zouden mogen meetellen. De samenleving is gebaat bij het vervagen van de onderscheiden, niet in een verkaveling in groepjes op basis van identiteit. Dé sleutel is de culturele emancipatie. De positie van de vrouw is niet door de quota veranderd. De culturele emancipatie heeft dat gedaan.
Het is heel erg goed dat De Morgen met Dewinter is gaan praten. Het cordon sanitaire was een flater, een aanfluiting van de principes van de rechtsstaat.
In Zwitserland is er een minarettenverbod. Is dat in strijd met de vrijheid van godsdienst? Nee. De Zwitsers hebben dat verbod bij referendum goedgekeurd. Daar is verzet tegen gekomen, maar uiteindelijk heeft Straatsburg dat verbod via een arrest bevestigd. Zo werkt de rechtsstaat.
Het probleem met identitaire debatten is dat ze eindeloos zijn. Denk aan de aparte zwemuren voor moslima’s. Als je die toestaat, moet je op den duur ook aparte zwemuren voor dwergen toestaan. Het probleem is hier al eerder aangeraakt: er is een claimcultuur ontstaan tegenover de staat en die dreigt overvraagd te worden.
ls je naar de feiten kijkt, zijn er twee beperkingen. Meer is het niet, maar blijkbaar volstaat dat om in een slachtofferrol te kruipen. Dat slachtofferisme is onterecht.
De bestrijding van discriminatie door zogenaamde mystery calls is een voorbeeld van hoe de rechtsstaat kan evolueren naar de politionering van individueel gedrag. Bovendien gaat het voorbij aan de essentie. Stel dat een werkgever, uit vrees voor een mystery call, toch maar allochtonen in dienst neemt. Is het probleem dan opgelost?”
De aan de Vlaamse denktank Itinera verbonden denkers Leo Neels, Ivan van de Cloot en Marc de Vos geven in een briljant interview blijk van liberale principes die de afgelopen dertig jaar raakten ondergesneeuwd. Het wordt de hoogste tijd om de sneeuw te laten smelten en pal te staan voor de normen en waarden van Verlichting. Daarom verplicht lezen dit interview in Knack.
