Geert Wilders verdedigde zijn ’minder Marokkanen’ uitspraak zaterdag door te wijzen naar het verkiezingsprogramma van de PVV: ‘Hun Brussel, Ons Nederland’. Volgens de PVV-leider zou je op basis van dit programma niet anders kunnen concluderen dan dat de PVV ’minder Marokannen’ in ons land wenst.
Wilders somde drie maatregelen uit het programma op die de omstreden oneliner rechtvaardigde 1) De PVV is tegen immigratie van mensen uit islamitische landen 2) de PVV steunt remigratieplannen 3) criminele Marokkanen moet worden teruggestuurd. Opgeteld leidt dat tot de slotsom dat je dus minder Marokkanen wilt, betoogde Wilders.
Klopt wat hij zegt?
Wie het verkiezingsprogramma terugleest moet constateren dat de anti-Marokkanen passages toch wel erg karig zijn. Het woord ‘Marokkanen’ valt slechts één keer.
In de inleiding van het programma wordt Theo van Gogh aangehaald. Dan volgt de volgende zin met het woord Marokkanen: ’In ons vorige verkiezingsprogramma De Agenda van Hoop en Optimisme citeerden we instemmend Theo van Gogh. Hij schreef over Job Cohen dat zijn houding tegenover Marokkanen is: “Jullie horen bij ons.” Van Gogh vroeg zich af: “Wat doen jullie eigenlijk hier?”
Het antwoord op deze vraag geeft de PVV niet in de inleiding. De Partij van de Vrijheid komt wel een insinuerende wedervraag. “Inderdaad: wat doen ze hier eigenlijk? Wie heeft ze binnengelaten en moeten we er nog meer hiernaartoe halen?”
That’s it. Nergens staat dat er ‘minder Marokkanen’ moeten komen in Nederland. Dat had natuurlijk makkelijk gekund. Het programma staat vol oneliners en bulletpoints met uitroeptekens. De zin “Minder Marokkanen, minder Europa en meer welvaart!” had niet misstaan tussen alle andere politieke strijdkreten.
We kunnen niet anders vaststellen dan dat het verkiezingsprogramma eigenlijk opvallend zwijgzaam is over Marokkanen. Waar Wilders in zijn persconferentie wijst op het hoge aantal Marokkanen in de criminaliteitsstatistieken, wordt in het PVV-pamflet met geen woord gesproken over deze misstand die Wilders toch lekker politiek had kunnen uitbuiten.
Opmerkelijk genoeg wordt er bijvoorbeeld wel expliciet gesproken over ’criminele Antillianen’. Die moeten, aldus de PVV, ’terug naar de Antillen.’ Zaterdag werd de vraag niet gesteld: ’Als u minder Marokannen wilt, geldt dat dan ook voor Antillianen? Die noemt u namelijk wél in uw verkiezingsprogramma?’
Tja, dat krijg je als de H.M. Van Randwijks van het naoorlogse verzet achter de journalistenmicrofoon staan. Dan is het niet zaterdagmiddag, maar al zondagochtend. Dan zwaaien de vingers en worden de feiten vergeten.
Dan de twee andere kwesties. De remigratie en de stop op import uit islamitische landen.
Wat zegt de PVV daarover? Ook niet bar veel eigenlijk. Het woord ’remigratie’ valt ook slechts één keer in het verkiezingsprogramma en dan ook nog in verband met criminaliteit en werkloosheid. ’Remigratie is een schone zaak. Dus gooien we criminelen met een niet-Nederlandse nationaliteit er meteen uit en nemen we afscheid van vreemdelingen die geen baan hebben: “werken of wegwezen,” stelt de PVV.
Meer is het niet. Wéér geen Marokkanen! Criminelen met een niet-Nederlandse nationaliteit mogen vertrekken, dat wel. Maar dat is wel een hele grote vage groep. Je zou toch verwachten dat je een afgewogen verhaal kunt houden over de mogelijkheden om Marokkanen al dan niet vrijwillig terug te laten terugkeren naar hun vaderland, zeker als je ook gedetailleerd durft te zijn over Antilliaans geboefte.
Het is een raadsel waarom niemand zaterdag even doorvroeg over de remigratie-passage van Wilders. Gelooft de PVV-leider daar zelf eigenlijk wel in? Het opgestapte Kamerlid Joram van Klaveren liet zich namelijk al eens zeer sceptisch uit over remigratiebeleid.
In een debat in de Tweede Kamer hechtte de PVV-parlementariër weinig geloof aan de invoering van een terugkeer-wet. ’Tenslotte is vrijwillige remigratie natuurlijk niet de aangewezen methode om de negatieve gevolgen van de massa-immigratie tegen te gaan’, zei Van Klaveren. ’Willen we echt aan de slag met het immigratieprobleem en de daaruit voortkomende integratieproblemen, dan zullen een forse beperking van de immigratie, stevige versoberingen van de sociale voorzieningen voor nieuwe immigranten, gedwongen remigratie van criminele vreemdelingen en, waar mogelijk, na denaturalisatie ook uitzetting van criminelen met een dubbele nationaliteit een hoop meer zoden aan de dijk zetten.’
De bekende riedel, maar ook Van Klaveren spreekt – net als het programma- in dit verband niet over de vermindering van Marokkanen. De volksvertegenwoordiger refereert slechts aan de ‘negatieve gevolgen van de massa-immigratie.’
Tja, en over dat laatste had Wilders natuurlijk helemaal hard gekraakt kunnen worden? Hoe staat het eigenlijk met die massa-immigratie uit Marokko? Is dat nog steeds een afschuwelijke tsunami van baarden in jurken naar de lage landen?
Niet echt.
Het aantal Marokannen in ons land bedroeg in 2013 368.838 (cijfers CBS). Het jaar daarvoor was dat 362.954, een toename van 1,62 %! Onder de eerste generatie Marokkanen zagen we zelfs al een afname. Niet remigratie is de oplossing voor het Marokkanen-probleem de dood van de oude gastarbeiders blijkt te zorgen voor natuurlijke afname. Minder Marokkanen? Beste Geert Wilders, dat probleem lost zich vanzelf op!
Tenslotte. Als Wilders zich werkelijk druk maakt over de toename van islam had hij niet naar de Marokannen moeten kijken, maar naar Turken. De aanwas van tweedegeneratie Turken steeg tussen 2012 naar 2013 met 4,3%. Die van Marokannen met slechts 3%. Dat is toch bijna anderhalf keer meer!
Maar hoe had dát geklonken in dat zaaltje Den Haag? “Minder Antillianen, minder Turken, minder Marokkanen.” Dat is natuurlijk geen lekkere overwinningskreet om uit te spreken op een verkiezingsavond.
De conclusie zou wel eens kunnen zijn dat Wilders teruggreep op een heel oud recept om zijn aanhanger te plezieren, een recept dat allang van de kaart was verdwenen.
