Nou, wat zullen we hier nu eens van denken. Burgemeester Sadiq Khan van Londen verbiedt alle advertenties in het Londense OV die ‘onrealistische schoonheidsidealen’ promoten. Empowerment van lelijke pieremagochels of islamitisch puritanisme? Dat eerste, zo beweert de (islamitische) burgervader:
Als vader van twee tienerdochters maak ik mij extreem veel zorgen over reclames die ertoe leiden dat mensen zich schamen voor hun lichaam. Niemand moet zich gedwongen voelen om te voldoen aan onrealistische schoonheidsidealen.
Rest de vraag wat erger is: een burgemeester met een slecht verborgen mohameddaanse agenda. Of een burgemeester die van zijn stad een safe space wil maken waar ieder kwijlend, rolstoelend, incontinent gedrocht zich nimmer geconfronteerd ziet met knappe, fitte hardbodies op reclameposters en aldus zich misschien bewust worden van het feit dat nou eenmaal niet iedereen even mooi, fit en/of hardbody is.
Wie bepaalt bijvoorbeeld wat een ‘onrealistisch schoonheidsideaal’ is? Wordt iedere knapperd verboden, of, wat dan weer koranische inspiratie doet vermoeden, alleen de schaarsgekleden? Zijn Londeners zulke weekdieren dat ze bij het zien van een six pack op een billboard zich terstond voor een metro werpen, in plaats van er in te stappen? Vragen, vragen.
Wat in ieder geval duidelijk is: de doelen van politiek correcte lelijke mensen met kwets-issues en die van moslimische kalifaat-wensers lopen wonderlijk synchroon. Geen lekkere wijven meer in het straatbeeld, anders zijn ze gekwetst.
