Update/naschrift: uit reacties blijkt dat mijn aanname dat de verloskundige niet betaald wordt als de door haar begeleide bevalling eindigt in het ziekenhuis, niet helemaal klopt. Ik baseerde deze aanname op de tarievenlijst van het KNOV waar men de nadruk legt op de volledige begeleiding tijdens de diverse onderdelen van zwangerschap, bevalling en nazorg. In geval van een bevalling die thuis begint en in het ziekenhuis eindigt krijgen beide partijen het bedrag van € 519,60 vergoed.
Laat onverlet dat vóóraf doorverwijzen de verloskundigen wel geld ‘kost’. Sowieso bevoordeelt het fenomeen thuisbevallen de verloskundige, wil je zonder medische indicatie poliklinisch bevallen dat kost dat jou, als zwangere een hoop geld, terwijl een thuisbevalling in het basispakket zit. Die oneerlijke verdeling van de pot met geld is reden genoeg om de voorkeur te geven aan integrale geboortezorg.
Het interview met Beatrijs Smulders in VK magazine zaterdag veroorzaakte een storm aan negatieve reacties op social media. Los van alle denigrerende taal die ze uitslaat over zwangere vrouwen vraag ik me af of ze überhaupt nog wel geschikt is om dit vak uit te oefenen. Naar aanleiding van alle online reacties op het interview in VK magazine plaatste Beatrijs namelijk een Facebookbericht in een besloten groep. De taal die ze daar hanteerde was helemaal tenenkrommend. Ik citeer: “Ik ben al die individuele, dramatische cases van mensen met een langdurige rouwverwerking die geregisseerd worden door de NVOG met als doel om alle verloskundigen de schuld te geven van hoge babysterfte he-le-maal beu.”
Beatrijs, misschien is het gewoon tijd om met pensioen te gaan én je eens na te laten kijken door een psychiater?
Goed, de inzet van het interview in VK magazine? De plannen van minister Schippers inzake integrale geboortezorg. Integrale geboortezorg betekent zorg waarin de zwangere en haar (ongeboren) baby centraal staan. Kun je amper op tegen zijn lijkt me, maar Beatrijs voorziet steeds verdergaande medicalisering van zwangeren en een afkalving van het oer-Nederlandse concept thuisbevalling. En dat is slecht danwel misdadig. Daarom actie! Die actie bestaat overigens uit een stakingsnacht waarin er geen verloskundige zorg geleverd wordt. Vrouwen die moeten bevallen kunnen die nacht terecht in het ziekenhuis, bij de gynaecoloog, de aartsvijand van Beatrijs en consorten.
Wat is nu precies het probleem? Beatrijs ziet zwangerschap en bevalling als een oerproces dat de vrouw loutert. Ingrijpen (behalve indien urgent) doet moeder en kind tekort. Pijnbestrijding is voor watjes, want pijn loutert en smeedt de beste band tussen moeder en kind. Daarom is thuisbevallen zonder medische poespas de allerbeste start voor beiden, want ziekenhuizen en gynaecologen zijn slechts op geld belust en stellen het belang van moeder en kind achter hun eigen financieel belang. Aldus Beatrijs.
Los van haar aversie tegen pijnbestrijding is hier iets anders aan de hand. Natuurlijk gaat het in zorg altijd om geld, maar in dezen durf ik te stellen dat Beatrijs vooral strijdt voor haar eigen portemonnee, waarmee ze nou juist doet wat ze andere partijen verwijt.
In Nederland krijgen verloskundigen een totaalbedrag van 1286,20 euro voor begeleiding tijdens de zwangerschap, bevalling en nazorg. Dit bedrag is opgebouwd uit drie deelbedragen: de volledige pre-natale zorg (477,93 euro), de volledige bevalling (519,60 euro) en de volledige postnatale zorg (288,66 euro). Dus wanneer de bevalling thuis is ingezet, de verloskundige al aanwezig is, maar een en ander niet soepel verloopt, en men al weeën wegpuffend de tocht naar het ziekenhuis maakt, loopt de verloskundige wellicht op den duur geld mis.
Beatrijs wijst de suggestie dat thuisbevallingen debet zijn aan de hogere babysterfte in Nederland woest van de hand: thuisbevallen is absoluut veilig en bovendien het beste.
Dat kan best waar zijn, maar de perverse financiële prikkel in dit systeem wekt in elk geval de indruk dat verloskundigen uit financiële overwegingen een thuisbevalling te lang laten doormodderen waardoor moeder en kind uiteindelijk wél gevaar lopen.
Dit is nogal een uitspraak, maar wel gebaseerd op mijn eigen evidence based observation. Mijn twee zwangerschappen werden begeleid door ;de vroedvrouw’. En beide bevallingen eindigden in een ziekenhuisdrama vanwege een falende vroedvrouw die de situatie totaal verkeerd inschatte.
Ik ben natuurlijk slechts n=1, maar tientallen gedeelde bevallingsverhalen hebben mij geleerd dat de grootste drama’s en trauma’s opgelopen zijn bij vrouwen die in eerste instantie graag thuis wilden bevallen om uiteindelijk te eindigden op de verloskamer. Niet het kille TL-licht en de klinische omgeving van het ziekenhuis heeft hen getraumatiseerd, maar hun verloskundigen die de beslissing om de bevalling uit handen te geven keer op keer te lang uitstelden.
Daarom dus integrale geboortezorg: één pot geld voor de begeleiding van zwangerschap en bevalling. Te verdelen onder alle bij zwangerschap en bevalling betrokkenen.
Dat de verloskundigen daarmee aan macht of autoriteit inboeten, het zal een zegen zijn.
