Zij veinzen enkel oprechte interesse maar praktiseren niets anders dan alles constant ter kennisgeving aan te nemen. Ik merk een gebrek aan iedere diepte- of wedervraag. Het toonbeeld van de verindividualiseerde samenleving ontvouwt zich hier. Hier aan tafel laten ze weer zien waar ik mee van doen heb. De vleesgeworden desinteresse die ik juist zo verafschuw. To make matters worse. Ze tonen het zonder enige scrupules aan de wereld. Aan hun bloedeigen kind notabene. Zonder enige vorm van schroom viert het liberalisme en populisme hoogtij tussen deze twee zelfverklaarde salonkamersocialisten.
“Een slecht voorbeeld is ook een voorbeeld”. Juist zij vormen een constante herinnering aan hetgeen ik zo verafschuw. Misschien moet ik ze dankbaar zijn want op deze manier vormen zij de negatieve stimulans die mij als geen ander drijft tot oprechte menselijke interesse en zelfontplooiing. Uitersten bestaan namelijk bij de gratie aan elkaar.
“I’m the ghost in the back of your head. “
Foals – Spanish Sahara
Frank le Bonnet schrijft met A weekend in the city een feuilleton van zes afleveringen. Lees hier de vorige delen.
